Uitvaart

Deze ochtend, om 9:30 uur, uitvaart van Rogers aangetrouwde neef ("kozijn" in het Vlaams) in een deelgemeente van Jemeppe-sur-Sambre, gelegen in een prachtige streek die we nog niet kenden.

Een overvolle kerk: Roger en ik (en vele anderen) moesten rechtstaan achteraan en tot buiten de geopende poorten van de kerk.
De akoestiek was heel slecht, recht blijven staan kan ik niet goed: op een bepaald moment ben ik naar buiten gegaan en op het terras van het bijna aanpalend café een deca gaan drinken. Een lief klein meisje hielp haar mama mij te bedienen en vertelde me dat ze bronchitis heeft en daarom niet naar school was.

Na de dienst bleek de koffietafel in datzelfde etablissement door te gaan. Eerst kregen we croissants en allerlei andere koffiekoeken. Daar ging ik dus weer (ik nam één enkele zo klein mogelijke croissant), ik die in principe zeker geen toegevoegde suikers meer wil eten. Nadat de meeste mensen zich hadden volgepropt met al die zoetigheden werden er sandwiches geserveerd (ook niet ideaal qua glycemische index uiteraard maar kom, toch, denk ik, iets minder zoet).

We zaten aan tafel met Rogers broer en een van zijn zussen plus Spaanse schoonbroer, en veel van Rogers neven en nichten, waaronder de mooie schoonzus van de overledene, haar al even mooie dochter en schattige kleindochter. Weer werd er geopperd dat een familiereünie geen slecht idee zou zijn om elkaar in aangenamere omstandigheden te ontmoeten.

Ik herinnerde me toen dat de overledene er bij mij op aandrong, de laatste keer dat we hem hebben ontmoet, om zulke reünie te organiseren. Alleen... ik ben aangetrouwd en heb echt niet alle gegevens. Ik weet ook nog dat ik toen even polste bij nicht Jeannine over de mogelijkheid om iets te organiseren hier in Haspengouw maar dat daar uiteindelijk niets is van gekomen.

Vlak voor we terug naar huis zouden rijden, heb ik vandaag echter weer Jeannine aangesproken en haar gezegd dat ik haar echt wil helpen om zulke reünie te organiseren. Deze keer  antwoordde Jeannine meer concreet: er bestaat een kans dat, als ik zelf aandring, er een bijeenkomst komt!
Voor de overledene is het jammer genoeg wel te laat!

In het terug naar huis rijden (iets meer dan een uur rijden: wij zijn dus heel vroeg moeten opstaan voor ons doen!) had ik moeite om niet in slaap te vallen.😉

Thuis hebben we onder andere de kamer van onze dochter in orde gebracht: binnenkort slapen daar Elena, Matthias en Eva.