Waarom zo weinig tijd voor mezelf?

Hoe komt het toch dat ik zo weinig tijd voor mezelf overhoud sinds Roger op pensioen is (ikzelf ben dat ook, maar het voelt zo niet aan)? Die vraag stel ik me al jaren... en ik besloot op een dag waarop ik "niets" doe, een dag als vandaag dus, precies bij te houden hoe ik mijn uren vul.

Het begint met, na mijn toilet en een beetje "fatsoeneren" van de badkamer, onze brunch. Ik geef toe, we staan vrij laat op en ik hoor Nany al zeggen: 'Sta dan toch wat vroeger op!'

Helaas, ik weet zeker dat Roger dan nog langer aan de brunchtafel blijft hangen, en dan verkies ik wat langer met hem in bed te blijven!😉
Komt daarbij... ikzelf heb geen inspiratie 's ochtends vroeg: ik ben een avondmens!
Het woord "brunch" dekt voor mij niet echt de lading: vandaag bestond die uit een hardgekookt ei en een kwart meloen. Roger eet iets meer.

Nog voor Roger eindelijk van tafel opstond, heb ik vandaag een wasmachine aan het werk gezet. Vlak nadat Roger was opgestaan, de keuken (waar we eten) en de salon opgeruimd en geveegd en naar Nany gebeld (ongeveer 30 minuten) die weer veel te vertellen had. Was te drogen gehangen en daarna snel een paar mails en berichtjes beantwoord.
Onder andere naar de moeder van Debby ge-sms't dat ik pas deze avond tijd zou hebben voor een telefoontje. We willen immers samen iets afspreken.
Een weekmenu opgesteld (rekening houdend met wat ik nog in huis heb) en een boodschappenlijst opgesteld (idem).

Terwijl Roger zich klaarmaakte, even de kranten online doorgenomen en een berichtje gestuurd naar Zeger (en kort geantwoord op zijn antwoord).

Daarna uitgebreide boodschappen. Omdat we deze keer vrij veel nodig hadden, vier winkels gedaan, en pas terug thuis gekomen na 17 uur.

Na het opbergen van de gekochte waren, voor het avondeten gezorgd, de tafel gedekt, de medicijnen van Roger klaargezet, een telefoon gemist en teruggebeld via het nummer 1919 (het was Jan Gerits die me een korte opdracht gaf in verband met de Limburgse Monografieën). Daarvoor gezorgd terwijl onze zuurkool sudderde.
En daar nog heel even aan voortgewerkt na het eten.

Toen was het 19 uur. Naar het journaal geluisterd, gelezen in de relax met een stukje bittere chocolade smeltend op mijn tong, daarna een mail van dochterlief snel beantwoord evenals vrij veel korte mails met grappen, grollen en PPS'en van vrienden (niet allemaal, sorry, vrienden: als ik dat zou doen, ben ik daar uren mee bezig).

Terwijl Roger de keuken opruimde, getelefoneerd met Wiemla (moeder van Debby). Na een half uurtje aan telefoon hangen, eindelijk een dik uur besteed aan het overtypen van mijn vroegere dagboeken (ik wil het deze keer echt niet meer opgeven omdat er zoveel - soms heel onprettige - herinneringen bovenkomen).

En toen was het bijna 22 uur. Ik had echt nood aan ontspanning en keek naar een aflevering van "Van Gils en gasten"... om mij ineens te herinneren dat ik nog een paar vrij lange mails (onder andere van Bernadette) moest beantwoorden.

En tussendoor ben ik vandaag uiteraard een paar keer naar toilet geweest (ik heb niet bijgehouden hoeveel keer😊) en af en toe heb ik nog iets gegeten (een mandarijntje, een stukje kaas, enkele noten).

Het is nu 23:30 uur, ik moet nog minstens de mail van Bernadette beantwoorden... en Roger stelt me net voor samen te kijken naar nog een (ander) interview met Godfried Bomans. Ik zal me verontschuldigen bij Bernadette... en mijn antwoord uitstellen tot morgen... om dan weer te beseffen dat ik geen tijd voor mezelf overhoud. Behalve om die vroegere dagboeken over te typen, daar wil ik sowieso tijd voor maken!

En wat merk ik, vlak voor ik me bij Roger voeg? Een vriendin heeft me zopas een dertigtal PPS'en doorgestuurd! Lieve vriendin, ik ga die echt niet allemaal kunnen bekijken hoor!

P.S. Roger en ik keken samen naar dit en daarna naar dit. Ik vermoed dat je je zulke zaken niet meer kunt inbeelden tegenwoordig?