Herfstvakantie

Toen die vakantie werd ingevoerd, spraken we nog van "Allerheiligenverlof" maar tegenwoordig mag je die benaming blijkbaar niet meer gebruiken. De "herfstvakantie" is dus begonnen deze avond en eerlijk gezegd, ik vraag me af hoeveel mensen nog weten dat het vroeger ging om het herdenken van onze overledenen. In mijn schooltijd hadden we twee vrije dagen rond 1 november (en, ik wist het niet meer maar las het gisteren nog in mijn dagboek van 1967,  we moesten ook nog naar school op zaterdag voormiddag). Nu hebben de leerlingen een hele week vrij, vieren ze Halloween en/of gaan ze op reis. Ik ben al heel mijn leven voorstander van meer schoolvakantie (ik weet dat veel mensen daar anders over denken), dus gun ik die kinderen die vrije week. Ik vrees echter dat de daarmee gepaard gaande reizen niet zo'n goed idee zijn tijdens deze "pandemie" (weeral, als men ons niet beliegt). 

Vandaag lang met Roger gepraat over die "pandemie" trouwens en over de nieuwe maatregelen. Uiteraard kwam ook de "covid-pass" (of wat is de officiële benaming?) ter sprake en alle anomalieën die ik al van in het begin van deze coronacrisis heb opgemerkt. We vroegen ons af of dan niemand van de overheid zich dezelfde vragen stelt ofwel of ze heel goed weten dat er heel veel zaken "niet kloppen" maar er van uitgaan dat het "volk" alles wel zal slikken? En waarom vinden we nergens een antwoord op onze vragen in de mainstreammedia? 

Gelukkig hebben wij geen sociale verplichtingen tijdens deze vakantie, want we hebben (nog) geen "pass"! 

Terwijl ik vandaag aan al die zaken dacht (en dus niet enkel tijdens mijn gesprek met Roger) kwam er bij mij een heel speciale (maar alles bij elkaar vage) herinnering naar boven. Het is van heel lang geleden, toen ik nog met mijn ouders en zus in Schoten woonde (broertje was er ofwel nog niet of was een baby). Het moet dus tussen eind 1962 en eind 1965 zijn geweest. Toen al was ik gefascineerd door de bijbel en had ik er heel veel stukken (vooral uit het Nieuwe Testament) uit gelezen. Ik had mijn moeder iets gezegd (op verwijtende toon? Hoewel, dat zou ik toen echt niet gedurfd hebben gezien mijn opvoeding maar ik weet het dus niet meer) dat haar niet aanstond maar dat wel in verband stond met de leer van de Christus uit die bijbel waar ik zo graag in las. Ze antwoordde mij: 'Tja, jij bent me dan ook zo'n rare! Ik denk dat jij, als je in die tijd had geleefd, ook die vagebond van een Jezus zou gevolgd hebben!' 

Ik was toen heel fel geschokt: hoe durfde ze wel die Jezus (die de fundering was van haar religie, waar ze toch veel belang aan hechtte) een vagebond te noemen! Later zag ik in dat ze in feite gelijk had en waarschijnlijk al een of andere film had bekeken over het leven van Jezus, waarin hij wordt voorgesteld als een rondreizende "goeroe" zonder vaste woonplek. 

Ik vond het wel heel raar dat pas vandaag die herinnering me weer te binnen schoot!