Gisteren vond ik de tijd niet om mijn belofte te houden maar vandaag ging ik wel kijken naar het resultaat van Roger en buurman hun werk in de wei. Ik stond paf! Zo had ik die al lang niet meer gezien! En ik ervaarde het echt als een cadeau! Maanden, denk ik, ben ik onze wei niet meer in gewandeld, wegens kniehoog gras, te veel netels, te veel obstakels en de vrees over iets te struikelen. Eindelijk weer het parfum van notelaars, appelbomen en essen opsnuiven deed zo'n deugd! Heel fel bedankt, mannen! (De foto's werden door Roger gemaakt):
Kort na de middag kreeg ik een telefoontje van Greet, een vriendin uit Antwerpen (die ik al lang niet meer ontmoet heb maar met wie ik wel nog geregeld contact heb). Ze had niet enkel goed nieuws: ze heeft een van haar grote broers verloren dit jaar! 'We worden oud,' besloot Greet terecht!
Deze avond moest Roger nog eens naar een bestuursvergadering van Heemkunde Groot Heers. Toen hij na twee uurtjes terugkwam, had hij vanwege Ludo D. een cadeautje bij voor mij:
Pennen komen hier altijd van pas: bedankt, Ludo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten