Veel geluksmomenten in 2025!

Zopas naar de kinderen en kindjes gebeld die, in het Antwerpse of in het Leuvense, gezellig nieuwjaar aan het vieren waren. 

Wij hebben weer niets speciaals gedaan (of toch wel: na enkele jaren eindelijk nog eens lekker "konijn en gibelotte" klaargemaakt 😀). 

Roger heeft vandaag wel uren besteed aan het zoeken naar de oorzaak van een lek in ons "waskot" ("washok", moet dat zijn, denk ik, in standaard Nederlands) en uiteindelijk die oorzaak gevonden én gelukkig het probleem zelf kunnen oplossen!  Als dat geen prachtig nieuwjaarscadeau is!

Die heel kleine geluksmomenten, daar hou ik van en die wens ik jullie ook, vrienden!

Christendom voor de jeugd

Met Kerstmis had ik Matthias een "bijbel voor de jeugd" cadeau gedaan. Hij doet binnenkort zijn "plechtige communie" en wordt dan ook "gevormd". Ik had gedacht dat het Matthias (die volgens mij heel intelligent is) zou interesseren te weten wat hij precies doet als hij zich laat "vormen", dat het goed zou zijn als hij inziet dat het niet zomaar een cadeautjesfeest wordt die dag. 

Helaas, ik kreeg de indruk dat ik niet het juiste cadeau had gekozen, dat hij die Bijbel eigenlijk alles behalve aantrekkelijk vond. Dat een geschenk niet meevalt is op zich geen ramp, integendeel: het gebeurt zo vaak. Maar ik vraag me wel serieus af of de kinderen tegenwoordig nog weten wat het "vormsel" betekent? Of is dat voor hen een van de vele feesten waarbij ze cadeautjes krijgen? Of een soort ritueel naar volwassenheid toe in de plaats van een "initiatiesacrament"? 

Reeds bij het vormsel van onze kinderen vond ik de voorbereiding (catechese) ernaartoe eigenlijk niets waard. In mijn tijd (in juni 1960 dus - ik werd al gevormd op mijn 10 jaar en half omdat we wisten dat we vlak daarna Congo moesten verlaten) was het helemaal anders: elke week kregen we catechese van onze Matadi-pastoor en vriend Marcel Inghels. Die ons vertelde over de Bijbel, het Christendom, de catechismus, geloof en vrije keuze.

En... we stelden ons (ja, op die heel jonge leeftijd!) serieus de vraag of we wel Christen wilden blijven... en dus "gevormd" worden!

Opnieuw verkouden?

Vandaag enkele uren besteed aan het nalezen van de drukproeven voor het volgende Oostlandnummer. Ik had er voldoende tijd voor, want we gingen niet, zoals eerst gepland, naar vriendin Seany.

Hoewel, zouden we zijn gegaan?

We hadden zo goed ons best gedaan om niemand te besmetten voor Kerstmis, leken allebei volledig genezen met Kerstmis... maar zijn al enkele dagen allebei opnieuw aan het hoesten! Als het feestje bij Seany was doorgegaan, hadden we misschien geoordeeld dat we er best niet naartoe gingen?  

Rustige eindejaarsdagen

Het is koud en we blijven dus zoveel mogelijk binnen (waar ik soms toch een beetje de kou voel door de kieren achter mij in onze werkkamer). Ik werk voort aan die archivering, we beantwoorden enkele mails (onder andere van Ivo Hermans die zich afvraagt of het ons volgend jaar eindelijk zal lukken elkaar te ontmoeten), ik typ mijn vroegere dagboeken verder over (nostalgie!) en we telefoneerden met vriendin Seany. Normaal gezien zouden we morgen naar haar gaan maar dat feestje gaat niet door, want morgen pas verlaat ze het ziekenhuis en begint ze aan haar revalidatie nadat ze haar arm had gebroken. 

Het zijn dus rustige dagen en daar hou ik wel van. Vorige dinsdag spraken we met Hendrik onder andere over wetenschap, geloof, religie en spiritualiteit en ik vertelde hem over "broeder" Paul Adrien (die ook priester is), van wie ik de video's volg en aan wie ik veel zin had de vragen voor te leggen die we ons stelden.  Het toeval (?) wil dat ik vandaag viel op zijn boeiende "afscheid van 2024"-video. Luister en kijk er eens naar, Hendrik (jawel, het is weer in het Frans, maar dat is voor jou toch geen probleem?)!

Einde van de "vakantie"

Vandaag ben ik opnieuw beginnen te "werken" (ik bedoel, buiten de alledaagse taken, vroegere dagboekbladzijden overtypen, een twintigtal huwelijksaankondigingen archiveren en eindelijk wachtende mails beantwoorden). Dat voelde aan als het einde van een (korte) vakantie! Toch misschien nog even spelen nu? 

Saw

Hendrik had ons eergisteren een filmserie aangeraden: Saw. We wisten zelfs niet dat we die in onze collectie hadden. Deze avond keek ik naar de eerste film: gruwelijk, akelig maar wel heel spannend! Ik vond het geen verloren tijd maar ik denk niet dat ik naar de volgende films uit de reeks ga kijken. En ik vermoed dat de film niet aan Roger is besteed: hij kan niet tegen bloed en zeker niet tegen zoveel bloed! 

Gezelligheid

Het werd een heel gezellige Kerstmis. Gisteren heel eenvoudig thuis, met Hendrik en Debby en vandaag een heus diner bij dochterlief en schoonzoon, met de kindjes en Zeger.

Heel lekkere gerechten en wijn (en ik heb te veel gegeten), gezellig bijpraten en discussiëren, lachen, een paar cadeautjes voor de kindjes, van wie we ook het heel goede kerstrapport bewonderden. Roger kon jammer genoeg amper nippen van de wijn. Dochterlief en schoonzoon hadden wel voorgesteld dat we bij hen zouden blijven slapen maar Roger zei me gisteren dat hij eerlijk gezegd liever thuis sliep. Dat "thuisgevoel" hebben we dus blijkbaar wel tot en met in ons eigen huis!

Komt daarbij dat Hendrik en Debby sowieso de trein terug naar het Antwerpse zouden nemen en dus naar het station moesten gebracht worden (wat we deden voor we terug naar Haspengouw reden). 

Eenzame Kerst

Ik was nog huwelijksaankondigingen aan het inventariseren toen Jan Gerits belde. Om ons een familiale, warme, zalige Kerstmis te wensen. Ik vroeg hem naar zijn plannen. Hij heeft er geen: hij heeft geen familie meer, de familie van zijn overleden vrouw woont in Nederland en Jan rijdt nog maar korte afstanden met de auto, Jo Corstjens en zijn gezin zijn onlangs verhuisd en Jan wil niemand lastig vallen. 

Wij vieren Kerstmis met de kinderen en de kindjes en, zelfs al zouden we Jan naar hier willen brengen, hij woont daarvoor te ver. Ik vroeg hem of er in zijn buurt nog een nachtmis was: niet in zijn dorp (hier trouwens ook niet). 

Het wordt voor Jan dus een eenzame Kerst, vrees ik. Gelukkig is hij opnieuw met veel ijver aan het schrijven aan een nieuwe Limburgse monografie (over Ina Stabergh).

Dokter Pauli

Ik volg dokter Pauli al heel lang maar dit is de eerste keer dat ik hem op YouTube iets hoor zeggen over de aanpak van de covid-crisis. Hij legt uit dat als hij dat vroeger had gedaan, hij was gecensureerd geworden (op zijn eigen privékanaal vertelde hij al langer meer). 

In deze video bespreekt hij in het kort dat eindrapport van de Amerikaanse parlementaire enquête. Heel interessant en, hoewel de uitleg van Pauli in het Frans is, het rapport zelf is in het Engels.

Goed en minder goed nieuws

Allemaal goed nieuws vandaag wat schoolresultaten betreft vanwege de kindjes, B. en L. Dat doet echt deugd!

Ook even naar Seany gebeld die niet haar been maar wel haar arm heeft gebroken vorige maandag en nog steeds wacht op een operatie. Dat is minder goed nieuws!

Gemiste lezing

Deze avond organiseert Heemkunde Groot Heers een lezing met rijksarchivaris Rombout Nijssen, een lezing over de evolutie van de gemeentelijke verkiezingen die ons heel interessant leek. Aangezien we allebei erg verkouden zijn, hadden we tot gisteren gewacht om ons in te schrijven om uiteindelijk te beslissen er niet naartoe te gaan: onnodig andere mensen te besmetten, zeker in deze eindejaarsperiode. 

Hoewel... daarnet kreeg ik een telefoontje van straatgenote V. die me vertelde dat haar schoonzus plotseling is overleden op 80 jaar... en dat haar echtgenoot, evenals enkele andere dorpsgenoten, ook al serieus aan het hoesten is! Eigenlijk is het eigenaardig dat er geen covidtest meer wordt afgenomen (wij hebben het ook niet gedaan).

Ik heb dan maar het grootste deel van de avond besteed aan het luisteren naar deze discussie over het feit of Jezus wel of niet echt heeft bestaan (Roger had er mij een link naar gestuurd). Heel boeiend maar om zelf een "kant te kiezen" zou je al de teksten die aan bod komen zelf moeten lezen. Het valt me bijvoorbeeld op dat Onfray (volgens wie Jezus nooit heeft bestaan) soms iets zogezegd uit de Bijbel aanhaalt waarvan ikzelf overtuigd ben dat het niet in de Bijbel staat. Maar zulk tegenargument kan ik enkel gebruiken als ik daar 100% zeker van ben, dus zou ik die Bijbel nog eens moeten herlezen (en eigenlijk vind ik al heel lang dat ik dat zou moeten doen).

Zeger verjaart vandaag

 Ik wenste hem proficiat en hij antwoordde mij: 

"Dankje, ik heb er veel moeite voor gedaan om deze leeftijd te bereiken. Zo heb ik altijd eerst naar links en dan naar rechts gekeken voor het oversteken, en nooit verder dan het plakkaatje "don't go beyond this point" gegaan in Zuid-Afrika. Ook heb ik mijn drugsgebruik tot een minimum kunnen beperken om toch maar niet van een overdosis te sterven. Ook sleur ik nooit aan frisdrankautomaten, zodat die nooit te hard op mij neervallen. Haaien vermijd ik meestal door steeds van de zee weg te blijven. Ook de meeste leeuwen heb ik tot nu toe kunnen vermijden, waardoor ik nog steeds in leven ben."

Kwalen en kwaaltjes

Vandaag even buurjongen L. geholpen met een schooltaak (vanop afstand, want we hoesten nog steeds). Ik herkende zo goed de inbreng van ChatGPT dat ik hem erover aansprak en inderdaad, de leerlingen mogen van de leerkracht een beroep doen op AI zolang ze maar niet alles blindelings overnemen maar er kritisch mee omgaan.  

Ik ging, nadat ik onze werkkamer een beetje onder handen had genomen, nog een poosje inventariseren toen de telefoon weer overging. Vriend Karel die zopas had vernomen dat vriendin Seany een beenbreuk heeft opgelopen en dat onze eind december bij haar geplande bijeenkomst dus niet kan doorgaan. Karel verwachtte vandaag zijn zoon uit Frankrijk (die we dit jaar dus waarschijnlijk niet zullen ontmoeten). 

Ik begon te koken (heel eenvoudig deze avond: groentesoep, gehaktbrood en knolselderpuree) en voelde plotseling weer die felle pijn in mijn polsen. Ik had die onlangs nog gevoeld maar daarna was de pijn overgegaan: ik hoop zo dat ik toch weer geen reumaopstoot krijg! Ik denk dat ik het voor de rest van de avond weer eens heel rustig houd! 

Zorgen dat medicijnen worden voorgeschreven én geslikt

Deze avond nog naar een heel interessante documentaire gekeken (zogenaamd in het Frans maar heel vaak in het Engels).

Op z'n Frans!

Ik probeerde vandaag iets actiever te zijn: gewassen, opgeruimd, gekookt en afgewassen, en bijna 20 items gearchiveerd. En heel de tijd gehoest en geniesd. Toch ook een beetje rondgehangen op YouTube waar ik onder andere op deze discussie (helemaal op zijn Frans 😀) viel! 

Het gaat over een aanklacht tegen de burgemeester van Béziers omdat hij een kerststal heeft durven opstellen in het stadhuis (en ook over bijvoorbeeld "kerstmarkten" versus "wintermarkten", tradities en opvoeding)!

Luie dagen

Gisteren was wel een luie dag en toch voelde ik me nog steeds heel moe deze ochtend. Vannacht had ik dan ook keelpijn gekregen en begon ik zelf een beetje te hoesten! Roger hoest nog steeds maar opvallend minder. Toch heb ik vandaag afgesproken met dochterlief dat we morgen de kindjes niet zullen opvangen na school (gelukkig zal dochterlief thuis zijn): stel je voor dat Roger of ik de kindjes of hun ouders besmet en we daardoor ons kerstfeestje moeten afgelasten!

We deden vandaag wel eindelijk heel snel de hoogstnodige boodschappen (er was gelukkig heel weinig volk in de winkel: ik geloof niet dat we iemand hebben besmet). 

Voor de rest werd het opnieuw een luie dag: enkel gelezen en deze avond gekookt. En nog een telefoontje met de kindjes die uitkijken naar hun kerstrapport! 

Luie dag?

Ik had heel slecht geslapen (verschillende keren wakker gemaakt door de hoestbuien van Roger) en wilde er vandaag een luie dag van maken: nog steeds geen boodschappen (en voor het avondmaal zou ik wel iets verzinnen met een rest selder van de osso bucco en diepvriesgehaktballetjes), een beetje lectuur, misschien nog een beetje inventariseren en wie weet zelfs een siësta (maar daar kwam niets van).

Tijdens het inventariseren kreeg ik echter een mail met een dringend na te lezen tekst. Hoewel ik nog maar 5 items had verwerkt, besloot ik eerst die tekst te corrigeren en daar was ik toch een paar uur mee zoet. 

Dan was het hoog tijd om voor ons avondmaal te zorgen (mijn "selder met balletjes maar zonder aardappelen" viel mee) en na de afwas had ik helemaal geen zin meer om te werken. Ik keek nog snel na wat ik morgen zou kunnen klaarmaken (het wordt, denk ik, linzensoep met een rest chorizo en zonder aardappelen), stelde een boodschappenlijst op en besloot dat ik verder niets meer zou doen vandaag. Tenzij misschien naar een film kijken (normaal gezien waren we nu op een toneelvoorstelling).

Uitzieken

Roger hoest nog steeds (al heb ik de indruk dat het wat geminderd is) en we hebben onze boodschappen dus weer uitgesteld (we hadden nog soep van gisteren over voor ons avondeten 😀). 

Ik heb Zeger gemeld dat we morgen niet naar de opvoering van de Reizende Reiger komen, wat hij  begreep. Zelf vind ik het een beetje jammer maar we nemen beter geen risico's. Komt daarbij dat Roger eigenlijk al twijfelde. Eergisteren zei hij nog dat het van het weer zou afhangen of we er wel of niet naartoe gaan. 

Die avondlijke afspraken of verplichtingen lijken steeds meer een probleem te worden voor Roger! En niet enkel voor hem blijkbaar, want vandaag kregen we van Erfgoed Haspengouw een evaluatiemail over "Erfgoedpraat" van 28 november (ik ben heel eerlijk geweest in mijn antwoord) en in die mail werd ons gevraagd of we zulke activiteiten in het vervolg misschien liever overdag zien gepland (waar ik uiteraard positief heb op geantwoord).

Het werd dus weer een rustige dag. Ik heb nog 20 items gearchiveerd, wat gelezen, een paar mails beantwoord en nog enkele dagboekbladzijden overgetikt. Ik viel in die dagboeken onder andere op herinneringen aan onze uit het oog verloren Syrische-Leuvense vriend Oussaïd. Nu er constant gesproken wordt over Syrië, denk ik vaak terug aan hem en zijn vriend Naäman en ik vraag me soms af wat er van hen geworden is. 

Ik tikte deze avond dus zomaar eens "Oussaïd El Jabri" in op Google... en kijk eens op wat ik terechtkwam! Een graf in Kessel-Lo bij Leuven waarin een zekere Oussaïd rust die in hetzelfde jaar is geboren als onze vriend (en, voor zover ik me herinner, zelfs op dezelfde dag)! 

Als dat inderdaad onze vriend is, zou hij al tien jaar geleden overleden zijn!

Verkouden

Gisteren hoestte Roger al een beetje, vannacht werd ik enkele keren wakker van zijn hoestbuien en deze ochtend leek hij echt belabberd! En maar hoesten! Ik besloot de boodschappen, die vandaag op het programma stonden, uit te stellen en kon Roger overtuigen om zich te verontschuldigen voor de bestuursvergadering van Heemkunde deze avond. Het kan immers covid zijn (al hoop ik uiteraard dat het slechts een zware verkoudheid is)!

Het werd dus een heel rustige dag. Zelf heb ik vrij veel items geïnventariseerd en deze avond improviseerde ik een maaltijdsoep met restjes. Roger vond die lekker en dat doet me vermoeden dat hij "gewoon verkouden" is.

Herinnering aan professor Mertens zaliger

Ik was op deze koude en grijze dag bezig met opzoekingen voor die inventarisatie toen ik per toeval viel op dit interview met professor Mertens (2 jaar geleden overleden op bijna 94 jaar), mijn promotor voor de "licentiaatsthesis". Wat een prettig toeval was dat: zoveel herinneringen en zoveel interessante details over "mijn prof"!

Vriendin Lily wordt 92 jaar

Gisteren vond ik geen tijd om verder te werken aan de huwelijksaankondigingen maar vandaag was dat het eerste waar ik wilde aan beginnen na de dagelijkse huishoudtaakjes. En toch besloot ik eerst te bellen naar Matadi-vriendin Lily die vandaag 92 jaar wordt.

Ze had haar zoon op bezoek, niet alleen om haar verjaardag te vieren, ook om haar echtgenoot Roger (volgende maand 96 jaar) in het ziekenhuis af te halen, waar hij beland was na een ongelukkige val. 

'Als die terugkeer net op deze dag geen prachtig geschenk is!' vond Lily die verder vertelde over hun dagelijkse leven en herinneringen ophaalde, onder andere aan mijn moeder Nany en Matadi. En ik voelde ze weer opkomen, die nostalgie!

Verjaardagen vieren en Sinterklaas

Gisterenavond, later dan voorzien (die treinen hé!), kwamen Debby en Hendrik aan in het station van Sint-Truiden. We aten osso bucco, ruimden samen af, en bleven nog tot heel laat praten... en wat mij betreft de zelfgemaakte wenskaartjes, die ik van Debby had gekregen, bewonderen.

Deze middag haalden Roger en ik aan hetzelfde station Zeger af die ook een cadeau bij zich had: zelfgemaakte speculaas.

We aten weer, ruimden weer af en lieten de tafel aan Sinterklaas...

maar toen de kindjes iets later samen met hun ouders aankwamen en de Sinterklaascadeautjes ontdekten, kreeg ik de indruk dat je ze niets meer wijsmaakt! Jammer maar de magie kan natuurlijk niet blijven duren.

We dronken nog samen Cava of cola en tegen 18 uur reden we naar Welkom India. Vorig jaar hadden Hendrik en Roger ons gezegd dat er niet zoveel volk zat toen ze onze gerechten afhaalden en dus had ik besloten dat we dit jaar naar het restaurant zelf zouden gaan.

Weer was het er heel lekker en copieus maar... er zat wel veel volk en er was veel geroezemoes met als resultaat dat Roger niets begreep van onze conversaties en ik bijna niets. Daarbij kwam dat de bediening vrij traag was (door al dat volk natuurlijk) en Eva duidelijk heel moe werd. Volgend jaar halen we onze gerechten opnieuw af, denk ik!

Iets over 21:30 uur reden dochterlief, schoonzoon en de kindjes terug naar het Leuvense en brachten wij Zeger, Hendrik en Debby naar het station.

Wij hebben daarna nog snel opgeruimd en afgewassen en nu ga ik nog naar het journaal kijken. Morgen schiet ik weer aan het werk en beantwoord ik jullie mails, vrienden, kijk ik jouw schooltaken na, L., en werk ik verder aan de huwelijksaankondigingen.

Goed nieuws

Een telefoontje van vriendin Liliane daarnet: of ik het berichtje van haar dochter heb gelezen. Ik had het nog niet gevonden, want, eerlijk gezegd, van Messenger, Whatsapp, e-mail, sms en andere chattools weet ik soms echt niet meer wat ik best eerst check. Het bleek een sms'je: B. heeft een heel goed resultaat behaald op zijn herhalingstoets Frans. Een bericht dat me heel blij maakte!

Later, terwijl ik nog eens rondhing op YouTube, viel ik op dit interview met Didier Raoult en Béatrice Rosen (actrice en schrijfster). Over dat rapport van een Amerikaanse enquête (over de sanitaire crisis) waarover ik al enkele keren las (niet in de gewone kranten) maar dat ik uiteraard nog niet zelf gelezen heb. Interessant interview, al is de wetenschappelijke uitleg van Raoult soms moeilijk te begrijpen. Béatrice Rosen heeft het over gemakkelijker te vatten onderwerpen.

En dan stuurt Roger me plotseling een link door naar een opsomming van 10 opvallende conclusies van dat bewuste Amerikaanse rapport!  Wat een toeval weer! 

Zullen die twee artsen dan toch gelijk krijgen? Dat zou ook goed nieuws zijn!

Het regent en het waait...

... al de hele dag en het is koud. Eigenlijk een dag om binnen te blijven maar wij moesten vandaag de rest van onze boodschappen doen. Die vooral in het teken stonden van het bezoek van kinderen en kindjes binnenkort en waarvan ik (waarschijnlijk daarom) eigenlijk heel veel genoten heb (straks word ik nog een shopamateur 😀). 

De laatste jaren is het dan ook nog maar één keer per jaar dat we ze allemaal tezamen hier hebben, en dan nog maar - behalve wat Hendrik en Debby betreft - voor enkele uurtjes. De enkele feesten waarvoor ik er nog echt op sta dat we allemaal samen komen, vieren we meestal bij dochterlief. Gemakkelijk voor mij natuurlijk (en voor haar, argumenteerde ze in het begin, want dan konden de kindjes op tijd naar bed) en uiteraard voor Zeger die daar niet zo ver vandaan woont en die, denk ik, er tegen opziet om de trein naar hier te nemen. Wat schrijf ik daar? Hier komen geen treinen, en bijna geen bussen. Dat wordt dus, om ons te bezoeken (voor onze twee jongens trouwens) eerst de trein naar Sint-Truiden nemen en hopen dat wij ze daar met de auto kunnen afhalen. Een serieus minpunt voor onze gemeente!

Deze avond heb ik nog wat gelezen, nog een tiental items opgezocht maar deze keer heel weinig documentatie gevonden online, en nog naar een verfilmd verhaal van Maupassant gekeken. En ondertussen bleef het maar regenen en waaien... en werd er plotseling gebeld. Roger ging kijken en... het was een helper van Sinterklaas met een zakje snoep!  Dat vind ik dan weer een pluspunt voor onze gemeente (die daar uiteraard voor gezorgd heeft)!  

Rustige avond na de vergadering

Vergadering van de werkgroep WO I-II deze middag. Dat ging zoals steeds heel vlot en er was zelfs tijd om bij te praten. Daarna moesten wij zorgen voor een klein deel van onze wekelijkse boodschappen (uitgebreider dan gewoonlijk, want we verwachten binnenkort alle kinderen en kindjes) en  wilde ik ook een beetje schoonmaken, wassen en eindelijk nog eens strijken. 

Dat is de reden waarom ik deze week niet had afgesproken met B. maar nu vraag ik me af of ik dat niet beter wel had gedaan: van dat strijken kwam weer niets en Roger nam de kamers die ik wilde schoonmaken zelf onder handen. Langs de andere kant: B. en ik hadden afgesproken dat hij mij kon bellen bij eender welke vraag over zijn lessen Frans en, vermits ik geen telefoontje heb gekregen, vermoed ik dat hij vandaag ook geen "bijles" nodig had!

Na ons avondmaal (geen bereiding, want weer linzensoep) en de afwas wilde ik verder werken aan die inventarisatie maar na amper vijf items herinnerden mijn polsen mij eraan dat ik ze eigenlijk een beetje rust had beloofd! 

Het werd dus verder een rustige avond met wat lectuur, een beetje televisie en wat rondhangen op YouTube.

Eva wordt 9 jaar

Vandaag werd Eva 9 jaar! Terwijl we samen van de school naar huis reden, vertelde ze enthousiast over het feestje dat ze gaf voor haar vriendjes vorig weekend en het vieren in de klas vandaag.  We zullen haar verjaardag pas "echt" vieren in januari, samen met die van Elena en Matthias, maar deze avond was het toch ook al meer dan een beetje feest! Spelletjes, hapjes, bubbels, lekker eten (Eva had frietjes met steak en paprika's gevraagd) en leuke babbels, ook met haar nonkel Zeger die er vandaag wel kon bij zijn!

Eva krijgt ons verjaardagscadeau pas in januari (we gaven haar wel een kleinigheid in afwachting) maar... ik kreeg al wel een geschenk van dochterlief: het prachtige vest dat ze voor mij genaaid heeft ( met knopen van marraine) plus een mooie bijpassende trui (ook zelf gemaakt).

Albertine Sarrazin

Blijkbaar is "nietsdoen" soms heel vruchtbaar!

Ik viel deze avond immers nog per toeval op het levensverhaal (in het kort verteld) van de schrijfster Albertine Sarrazin, van wie ik zelf slechts "La cavale" en "L'astragale" gelezen heb maar van wie ik vroeger wel hoofdstukken uit "L'astragale" als verplichte lectuur gaf aan mijn leerlingen (weliswaar na een uitgebreide uitleg over het ontstaan van dat boek, over het bewogen leven van de auteur en heel veel uitleg over haar soms speciale woordenschat). Jammer dat toen het internet nog niet bestond! 

Rustige avond

Het werd dus een heel rustige avond! Na de afwas heb ik nog enkel naar een film (weer gebaseerd op een verhaal van Maupassant) gekeken, wat gelezen en toch ook naar een heel interessant interview geluisterd. Een gesprek met twee artsen, waarvan er een geschorst werd tijdens de sanitaire crisis en opnieuw dokter Zizi. Onder andere over het verbod opgelegd aan artsen om een jarenlang beproefde behandeling toe te passen en de verplichting, desnoods tegen hun geweten in, een bepaalde aanpak aan te bevelen. Ze tonen allebei gelukkig opvallend veel begrip voor de artsen die zonder te morren gehoorzaamden (uiteraard omdat ze anders riskeerden hun job te verliezen). Allebei lijken ze wel te geloven dat de volledige waarheid snel aan het licht zal komen!

Kort

Ik maak het kort vandaag, want mijn rechterpols begint weer pijn te doen!

Gisteren en vandaag heb ik nog enkele dagboekbladzijden overgetikt,  30 items geïnventariseerd en vandaag ook een beetje schoongemaakt (en gewassen maar dat doet de wasmachine dus). Toen ik daarna verder wilde werken aan die huwelijksaankondigingen, voelde ik dezelfde pijn opkomen als in april 2020!  Ik ga mijn armen dus een paar dagen zoveel mogelijk laten rusten, want ik wil echt niet hetzelfde beleven als toen!

Maar eerst wel nog even linzensoep klaarmaken!

Rijden in het donker

Nadat ik vandaag nog een twintigtal items had geïnventariseerd, enkele dagboekbladzijden had overgetikt en voor ik aan het avondeten zou beginnen, besloot ik Roger te vergezellen die bier wilde kopen en daarna nog wat rondrijden in de streek. 

Dat was aan het einde van de middag en de herfstzon stond laag aan de horizon. Die laagstaande zon verblindde ons  soms letterlijk en dat leek me veel gevaarlijker voor het verkeer dan de duisternis die kort daarna begon in te vallen. 

We spraken erover en Roger gaf toe dat hij vooral bij slecht weer of in heel schaars verlichte omgevingen opziet tegen rijden (of parkeren) in het donker. 

Het probleem is natuurlijk dat we vrij vaak in schaars verlichte omgevingen komen en dat winteromstandigheden vaak helemaal niet ideaal zijn!

Naar schoonzus L.

Gisteren kreeg Roger een telefoontje van de voorzitter van de bond van vroegere bedienden van Axa. Terloops had Roger hem verteld dat hij niet zoals gebruikelijk een ruiker had gekregen voor zijn 80 jaar  en deze ochtend worden we wakker gebeld met een prachtige ruiker vanwege Axa! 

 

Daarna onze brunch en wat opruimwerk en, net toen ik wilde beginnen even verder te werken aan die inventarisatie, besliste Roger iets vroeger dan voorzien naar het Leuvense te vertrekken. We zouden immers schoonzus L. bezoeken en Roger wilde graag nog voor de duisternis terug thuis zijn.

Met schoonzus wisselden we nieuwtjes uit in de cafetaria waar net een schoenenverkoop plaatsvond. Er was dus veel in-en uitgeloop en veel te bekijken. L. drinkt daar meestal een wit wijntje, Roger en ik koffie en thee (Roger drinkt niet gauw meer alcohol als hij nog moet rijden). Deze keer hadden we echt zin in eens wat anders en we probeerden een alcoholvrij bier... dat eigenaardig genoeg meeviel.

Vandaag kwam L. dus helemaal niet te laat voor het avondeten en vertrokken wij goed op tijd terug naar Haspengouw. Helaas, we kwamen in een monsterfile terecht, verloren zo heel veel tijd en werden dus toch verrast door de duisternis (Roger leek er wel geen last van te ondervinden).

Toen we eindelijk thuiskwamen was het hoog tijd om aan het avondeten te beginnen. Na het afruimen en het afwassen, nog snel een paar mails beantwoord... en nu voel ik me te moe om nog wat dan ook te doen: verder inventariseren is voor morgen.

Verloren tijd

We waren voor deze avond uitgenodigd op enkele lezingen van Erfgoed Haspengouw. Ik heb getwijfeld of we wel zouden gaan, want volgens mij zei de mail met uitleg over de inhoud voldoende en zouden  de lezingen zelf slechts "tijdvulling aan de hand van voorbeelden" zijn. 

Het ging immers over dit:

• Bram Dierckx, voorzitter Erfgoed Balen. Erfgoed Balen heeft naast een archief- en documentatiecentrum ook een bloeiende vrijwilligerswerking met talrijke actieve werkgroepen (archiveren, gidsen, paleografie digitaliseren, genealogie, evenementen, schrijvers ), steunende leden en fans. De kracht van de vrijwilligers schuilt in de diversiteit van afkomst, achtergrond en leeftijd. Dit leidt in Balen tot een unieke synergie in heel wat mooie projecten.
• Patrick Anthoni, voorzitter Heemkundige Kring Scilla, vertelt hoe zijn kring heemkunde en de geschiedenis van Schilde bij een breder publiek bekend maakt. Scilla doet niet alleen de ‘klassieke’ activiteiten met lezingen, heemkundig onderzoek maar heeft ook al jarenlange traditie in samenwerking met andere verenigingen voor wandelingen en fietstochten, de jaarlijkse sprookjeswandeling en scilluminata (avondwandeling met lichtschouwspel op unieke locaties en verhalen)
• Armand Put, Soennes & Swaerdes neemt ons mee in het traject dat in Zutendaal gevolgd werd van heemkring naar eigentijdse erfgoedbeweging. Een transitie die loont en veel in beweging zet. Het coördinatieteam bewaakt de horizontale structuur met vrijblijvende engagementen voor medewerking aan activiteiten of publicaties waardoor steeds nieuwe mensen hun weg vinden naar Soennes & Swaerdes.
• Daphné Maes, Histories, is expert in vormingen rond vrijwilligersbeleid en engagementen binnen een vereniging. Ze deelt graag haar inzichten en schetst het theoretisch kader voor de boeiende praktijkvoorbeelden die deze avond aan bod komen.

Roger en andere leden van Heemkunde Groot Heers leken echter zoveel zin te hebben om er naartoe te gaan dat ik toch ook maar ging.

De aangeboden broodjes waren lekker en we hebben gezellig gepraat met heemkundeleden Ludo, Michel en Georges (al had Ludo veel verdriet, want zijn hond was vorige nacht overleden). 

Maar dan kwamen de lezingen. 

Ongelooflijk langdradig! Enkel de uitleg van Patrick Anthoni was een beetje "to the point" (en ik zeg dat echt niet omdat het over Schilde gaat - 's Gravenwezel, waar ik nog heb gewoond en waar mijn ouders rusten, is immers een deelgemeente van Schilde), voor de rest, vonden we alle vijf, was het puur tijdverlies!

Jammer, want ik had zoveel andere, boeiender zaken kunnen doen deze avond!

Converseren met chat GPT

Deze avond laat bedacht ik dat ik eigenlijk gewoon eens aan "chat gpt" zelf de vraag kon stellen die ik me onlangs stelde. Kijk eens wat ik als antwoord kreeg:

"Dat is een goede vraag! Op dit moment kunnen we al verschillende huishoudelijke taken deels automatiseren met behulp van technologie, zoals robotstofzuigers, slimme wasmachines en vaatwassers, maar de meer complexe en tijdrovende taken – zoals opruimen, stoffen en afwassen – blijven vooralsnog een uitdaging voor de kunstmatige intelligentie.

Er wordt echter volop gewerkt aan robots en AI-systemen die in de toekomst dit soort huishoudelijke taken kunnen overnemen. Robotica en AI zijn steeds geavanceerder geworden, met robots die steeds beter kunnen navigeren, objecten herkennen en manipuleren, en zelfs schoonmaken. Denk bijvoorbeeld aan de ontwikkeling van robotarmen die kunnen afwassen of opruimen, of AI die het huis kan scannen en vervolgens zelfstandig de meest efficiënte manier van opruimen kan bepalen.

Desondanks is de technologie nog niet zover dat ze deze taken met dezelfde vaardigheid en efficiëntie als een mens kan uitvoeren, zeker als het om lastige situaties gaat (denk aan het opruimen van rommel of het afstoffen van moeilijk bereikbare plekken). Het zal waarschijnlijk nog een aantal jaren duren voordat we volledig autonome robots hebben die al het huishoudelijke werk kunnen overnemen – en misschien zelfs langer voordat ze de creativiteit en flexibiliteit van mensen kunnen nabootsen in zulke taken.

Dus, wie weet, over een paar jaar kunnen we met een gerust hart onze robotvrienden aan het werk zetten om die vervelende klusjes voor ons te doen. Tot die tijd moeten we het misschien zelf nog even doen! 😉"

Interessant antwoord maar ik vrees, gezien de rommel hier, dat ik nog lang zelf zal moeten opruimen, stoffen, afruimen en zo! 😒

Verjaardag en inventarisatie

Vandaag wordt dochterlief al 45 jaar! Natuurlijk hebben we haar van harte gefeliciteerd en heb ik haar tussendoor even gebeld… Maar plotseling kreeg ik een gevoel van heimwee naar de tijd dat de kinderen nog niet helemaal hun eigen leven leidden. Naar de tijd waarin ze voor dit soort gelegenheden zeker "thuis" zouden zijn geweest, hier bij ons.

Als ik eerlijk ben, denk ik niet dat die heimwee echt zo plotseling kwam. Ik was immers nog bezig met het overtypen van oude dagboeken, waarin ik las over onze eenvoudige, maar waardevolle verjaardagsfeestjes van vroeger.

Maar ja, de kinderen zijn nu volwassen en hebben hun eigen leven opgebouwd. En ik probeer bewust niet te vaak hun tijd op te eisen (al weten ze dat ze altijd welkom zijn). Ik besef maar al te goed dat ze hun vrije tijd ook moeten delen met vrienden, partners, kinderen, schoonfamilie en – het allerbelangrijkste – tijd voor zichzelf overhouden. Dat heet loslaten, en eerlijk gezegd, dat heb ik destijds niet gemakkelijk gevonden.

Ja, ik geef het toe, ik was een beetje een kloek! 😀 Maar dat betekent niet dat ik me verveel nu de kinderen het nest uit zijn. Vandaag bijvoorbeeld ben ik begonnen aan een nieuwe opdracht van heemkundelid Georges: het inventariseren van honderden huwelijksaankondigingen (meestal van edellieden). Boeiend werk!

Huishouden en AI

Ik heb ooit besloten dat ik op zondag geen slavenwerk meer verricht. Maar wat is dat, slavenwerk, vroegen Roger en ik ons gisterenavond af. Ik wist dat er moest gewassen worden en wilde dat eigenlijk uitstellen tot morgen maar Roger wees mij erop dat niet ik maar wel de machine voor de was zou zorgen. 

Uiteraard had hij gelijk en dus liet ik vandaag onze wasmachine draaien terwijl ik de tekst van Michel M. verder nalas (dat vind ik immers helemaal geen slavenwerk). 

De proper gewassen kleren te drogen hangen moest ik echter wel zelf doen en dat vind ik dan weer slavenwerk. Het enige voordeel van huishoudwerk is volgens mij dat je ondertussen rustig kunt nadenken (maar jammer genoeg meestal geen tijd vindt om daarna op te schrijven wat het resultaat was van dat nadenken). 

Maar nu neem ik daar heel bewust wel even de tijd voor. Ik herinnerde me dus tijdens die huishoudtaak een telefoongesprek met Hendrik gisteren. Waarin we vaststelden dat het werk dat ik met zoveel plezier aan het verrichten was (namelijk die tekst nalezen) op enkele seconden gedaan zou worden door chat GPT. Ik had zelfs de proef op de som genomen en inderdaad: die AI verbeterde en redigeerde op enkele seconden, en met bijna precies hetzelfde resultaat als wat ik ervan had gemaakt, een stukje tekst waaraan ik een klein kwartier had besteed. Het enige wat die AI niet deed (ook niet toen ik het expliciet vroeg - want ik was al aan het bedenken dat ik jammer genoeg misschien Michel moest aanraden Chat GPT "aan te werven" als redacteur) was, zoals Michel me gevraagd had, precies aanduiden wat er was veranderd, verwijderd, aangepast, aangevuld, verbeterd, enzovoort. 

'Ach, zulke details kan AI binnenkort ook wel aan,' "troostte" Hendrik me. In feite is dat niet echt een troost voor mij want, zoals ik hem vroeg: 'En wanneer zal het zo ver zijn dat we niet meer zelf moeten opruimen, afruimen, stoffen, was te drogen hangen, enzovoort?'. Want voorlopig lijkt die artificiële intelligentie enkel het werk dat ik wel graag doe over te nemen! 😒

Luilekkere dag

Veel koude wind en regen vandaag maar we bleven grotendeels binnen. 

Lectuur (onder andere de tekst van Michel M. beginnen nalezen en wat is de wereld weer klein: zijn voorouders zouden in dezelfde gebouwen gewoond hebben als later mijn voorouders Renwa!),vroegere dagboeken verder overgetypt en nog verder "De Andere Krant", gekregen van Liliane, gelezen.  Er staan heel interessante artikels in, die ik niet vind in andere kranten (ik besef ineens dat ik hier een eigenaardige woordspeling maak 😀) maar vandaag ontdekte ik dat je enkele van die artikels ook online kunt lezen, zoals hier.

Zelfs koken hoefde niet: we aten deze avond eindelijk die zalm! 

Een beetje feest na de ontgoocheling

Het was vandaag koud, regenachtig en winderig, heel onaangenaam weer dus! De vele kaartjes, telefoontjes en berichtjes die ik kreeg ter gelegenheid van mijn verjaardag, troostten me gelukkig wel. En deze avond zouden we op restaurant eten, daar keek ik ook een beetje naar uit (slechts "een beetje", want, zoals ik zei tegen Roger, op restaurant gaan is niet meer hetzelfde als vroeger, vermits wijn zo goed als uit den boze is, zeker voor de bestuurder, en ik tegenwoordig gespeend blijf van het sigaretje met nog een glaasje wijn na het eten waar ik vroeger zo kon van genieten).

Van Matadi-vriend Lieven P. kreeg ik een heel merkwaardig cadeau gemaild: een beknopte Kikongo-spraakkunst en -woordenschat die hij geërfd had van zijn ouders. Dat deed me uiteraard heel veel plezier (en weer merkte ik op hoe ingewikkeld die taal is vergeleken met onze talen. Een vraag die ik me trouwens al heel lang stel zonder er een antwoord op te vinden, is "waarom de meeste talen evolueren van ingewikkeld naar eenvoudiger"). 

Toen we tussen twee regenbuien door besloten even naar de "Action" te rijden en daarna te gaan eten, keek ik eerst even onze proviand na. En ik merkte dat het gehakt dat ik overmorgen (voor morgen heb ik immers nog die zalm die we niet op kregen eergisteren) wilde klaarmaken, vandaag moest opgegeten worden. 

Dus veranderde ik op slag onze plannen. Ik heb een ovenschotel van witte kool met gekruid gehakt en daarbij een citroensausje klaargemaakt en ons restaurantbezoek viel daardoor uiteraard in het water (wat me toch een beetje ontgoochelde). Net op dat moment belde vriendin Liliane aan, met een fles witte wijn (geschenk vanwege B., zei ze me). 

De wijn bleek uitstekend te zijn en wonderwel te passen bij mijn ovengerecht. Daardoor werd het deze avond toch nog een beetje feest (en kon ik ons avondmaal beëindigen met nog een glas wijn en enkele trekjes aan mijn e-sigaret)!

Gezellige koude dag

Het heeft vorige nacht gevroren en gesneeuwd. Tot groot plezier van Matthias (die we samen met Eva op weg van school naar huis oppikten deze middag - de wegen waren gelukkig sneeuwvrij). Eva leek de sneeuw minder prettig te vinden en bleef dus niet zoals haar broer in de besneeuwde tuin spelen. Net zoals ik verkiest ze de zon, vertelde ze me. 

Ze begon integendeel meteen een tekening te maken voor mijn verjaardag (morgen word ik immers 75 jaar: heel oud al, vond Elena die een beetje later ook thuiskwam).

Matthias kwam na een poosje ook binnen en bij wat fruit en een koekje maakte hij ook een tekening voor mij.

Later zorgden hun ouders voor een lekker aperitiefje gevolgd door een van mijn lievelingsgerechten (kip, sla en gebakken aardappeltjes). En daarbij heel lekkere wijn. Vandaar dus dat we vandaag niet onze zalm voorzien voor gisteren konden opeten! 😀

Zeger kon er deze avond jammer genoeg niet bij zijn maar wij hebben nog vrij lang gezellig gebabbeld, herinneringen opgehaald (onder andere aan onze oude vriend ridder Gaëtan v.L. zaliger, overleden toen dochterlief ongeveer 4 jaar was maar die ze zich nog vaag herinnerde) en dochterlief toonde me een prachtig vest dat ze voor mij aan het maken is (maar dat waarschijnlijk pas begin december zal af zijn).

Toen we terug naar huis reden, vroor het opnieuw! Het wordt winter en daar hou ik niet van. Gelukkig kreeg ik van heemkundelid Michel M. interessant naleeswerk toegestuurd, een boeiende winterbezigheid (waar ik overmorgen zal aan beginnen). 

Luxeprobleem

Na enkele boodschappen (in verband met de eindejaarsfeesten) was het vandaag nog eens tijd om B. te ontvangen. Weer was het halfuurtje "bijles" ontzettend snel voorbij en had ik de indruk slechts als klankbord te moeten fungeren (hoewel, deze keer heb ik toch een paar zaken mogen uitleggen die B. niet meteen zelf begreep 😀)!  

Na nog een babbeltje met zijn "bomma" Liliane die voor mij weer enkele nummers van "De andere krant" bijhad (dat is lectuur voor straks), zorgde ik voor ons avondmaal: zalm met spruitjes in de oven. In de plaats van soep had ik als voorgerecht een kliekje van gisteren voorzien: gemengde sla (verschillende slasoorten met tomaten, uitjes, bieslook, peterselie) in een vinaigrette van olijfolie en sherryazijn, met gerookte forel. En... na dat voorgerecht bleken we geen honger meer te hebben! 

Normaal gezien is dat niet erg, want dan schuift de zalm gewoon op naar de volgende dag. Alleen hebben we voor morgen en overmorgen iets anders op ons menu staan, iets dat we niet zomaar kunnen "opschuiven"! Het is een luxeprobleem, ik weet het.

O ja, het toeval (?) heeft vandaag nog voor iets heel prettigs gezorgd. Kijk maar naar de laatste reacties op deze post.

Leven we in een computersimulatie?

Samen met de kinderen stelden we ons al lang de vraag maar nu hoor ik van Emmanuel en Sandrine dat ook wetenschappers zich de vraag stellen. Een beetje angstaanjagend maar tegelijkertijd boeiend en grappig!

Krijgt hij gelijk?

Ik hoorde "Jim le veilleur" onlangs waarschuwen en gisteren lees ik over het door Biden toegestane gebruik van langeafstandswapens. Krijgt "Jim le veilleur" weer gelijk?  

Herkenbaar

Ik volg nog steeds deze blogger. En, wat hij hier schrijft, vind ik toch zo herkenbaar! 😁 Of dat vond ik toch terwijl ik deze avond vroegere dagboeken overtikte (en nu nog is hier niet alles in orde, integendeel!).

Rustige zondag

Veel lectuur vandaag maar ook tijd om te spelen! Vijf niveaus afgelegd, een record voor mij! 

Ook tijd gemaakt om te luisteren naar een interessant gesprek tussen journalist Bercoff en biochemicus Sabatier, over een pas verschenen boek van deze laatste.  Boek dat ik graag zou kopen maar rond deze Sinterklaas- en kersttijd zijn er andere, dringender uitgaven. En daarbij, ik denk niet dat ik veel van dat boek zou begrijpen! 😒 Zelfs dat gesprek vond ik soms al moeilijk! Maar wel boeiend.

Sabatier vertelt dat het covid-virus volgens hem een "gemanipuleerd" virus is met soms heel kwalijke gevolgen zoals trombose, auto-immuunziektes, etc. Volgens hem hadden hoge dosissen vitamine D kunnen helpen tegen dat virus (hij geeft daarvoor een heel wetenschappelijke uitleg over onder andere ons "renin-angiotensinesysteem", waar ik niets van begrepen heb) en vindt het jammer dat onze overheden die vitamine niet hebben aangeraden aan de bevolking. Ook het verbieden van Ivermectine en Hydroxychloroquine in een correcte dosis was volgens hem een serieuze flater. En de vaccins verwijt hij dat ze niet heel doeltreffend zijn en bovendien zelf ook veel kwalijke bijwerkingen hebben, soms zelfs op heel lange termijn. Maar ook tegen die bijwerkingen raadt hij hoge dosissen vitamine D aan (de wetenschappelijke uitleg hiervoor had weer te maken met dat "systeem" van ons waarop dat virus én het vaccin dus blijkbaar inwerken). Ik heb niet zoveel begrepen van de wetenschappelijke uitleg van die biochemicus, maar desondanks was dat gesprek heel interessant!

En nu is het tijd om nog enkele vroegere dagboekpagina's over te typen!

Over de Koninklijke Vereniging van Limburgse Schijvers

Onlangs werd ik uitgenodigd op een redactievergadering van de KVLS. Omdat we die dag al een andere afspraak hadden, heb ik me verontschuldigd maar... tegelijk stelde ik vast dat het me goed uitkwam dat we die dag niet vrij waren. 

Ik heb geen rijbewijs, dus zou Roger mij moeten brengen en zich vervelen tijdens de hele vergadering (die volgens mij niet nodig was: tegenwoordig kun je heel veel bespreken via e-mail en zo). En ik was er zeker van dat, als Roger me al zou brengen, hij het enkel zou doen om mij te plezieren maar dat hij het zelf helemaal niet leuk zou gevonden hebben.

Toen op het laatste nippertje bleek dat onze eerste afspraak niet kon doorgaan, heb ik dan ook niet aan Roger voorgesteld toch naar die vergadering te rijden. En begon ik me vragen te stellen over mijn lidmaatschap van de KVLS (nee, in feite stel ik me daar al enkele jaren vragen over). 

Waarom blijf ik daar lid van hoewel we nooit meer naar een activiteit gaan en ik serieus wat vragen heb over de kwaliteit van sommige schrijfsels van leden (waaronder mijn eigen schrijfsels uiteraard 😀).  

Uiteraard heb ik goede herinneringen aan sommige vroegere activiteiten, zoals aan onze jaarlijkse poëtische lentewandeling in Haspengouw, die Boudewijn en wij elk jaar voorbereidden (maar die Roger en ik vandaag niet meer zouden aankunnen), aan sommige diners, aan enkele meer spontane ontmoetingen. 

Maar nu heb ik duidelijk helemaal geen zin meer in die activiteiten. Waarom dus lid blijven? Het enige wat ik nog doe, is elke drie maand de drukproeven van Oostland nalezen (en de Limburgse monografieën - maar die horen sinds kort niet meer bij de KVLS). 

Ik heb het al eens gezegd, tot voor kort was ik objectief degene die het beste kon zorgen dat "Oostland" zonder te veel taalfouten kon verschijnen, maar nu hebben ze een corrector die dat veel beter doet dan ik (omdat hij zelf heel goed schrijft natuurlijk). 

Blijf ik nog lid van de KVLS, vraag ik me dus af.

Is hersendood echt dood?

 Gisterenavond keek ik nog naar een heel interessante "discussie" daarover!

Politiek, jobs en cadeaus

Ik keek nog even naar "De afspraak" op tv deze avond en ik hoor daar Petra De Sutter zeggen dat ze het niet goed vindt jarenlang een job uit te oefenen waarvoor je je niet geroepen voelt. Daar kan ik mee instemmen! 

Ik moest terugdenken aan mijn telefoontje met vriendin Liliane deze middag, vlak voor onze "vergadering". Tijdens dat telefoongesprek vernam ik dus dat haar kleinzoon B. vandaag niet kon komen (wat helemaal niet erg is, dat heb ik al gezegd: in feite voel ik heel goed dat B. slechts een klankbord nodig heeft voor zijn studie). Liliane zei me ook dat ze vond dat ik "met veel interessante zaken bezig ben". 

En dat vond ik eigenaardig (omdat ik altijd heb moeten horen dat ik toch zo'n slechte - lees dus "ook luie" - huisvrouw ben) en tegelijk ontzettend lief (ik heb wel een hekel aan dat huishouden maar net daarom heel veel bewondering voor goede huisvrouwen, maar die achting bleek nooit wederkerig). Eindelijk een vrouw die begrijpt dat niet alle vrouwen zoals zijzelf zijn, begreep ik! Dat voelde echt aan als een geschenk, Liliane (trouwens, over cadeaus gesproken: deze middag kregen we allemaal een pen cadeau van heemkundelid Ludo D.)!

Maar kom, begrip of niet, als vrouw blijf ik gedoemd elke dag minstens een paar uur te besteden aan dat verdomde huishouden en ik troost mezelf dan maar met het idee dat ik daardoor toch nog een beetje beweging krijg. 

Maar, terwijl ik deze avond keek naar "De afspraak", vroeg ik me ook af hoeveel gewone mensen om te kunnen overleven wél jarenlang tegen hun zin gekluisterd blijven aan een job "waarvoor ze zich niet geroepen voelen"? 

Erfgoed Haspengouw

Afspraak met de werkgroep WO I-II deze middag. Het was niet echt een vergadering: An-Katrien van Erfgoed Haspengouw kwam ons uitleg geven over het gebruik van Meemoo en dan vooral van Het Archief. Een vrij korte maar interessante uitleg maar ik geloof niet dat onze werkgroep een beroep zal moeten doen op die websites. 

We bleven nog lang gezellig napraten bij een kopje koffie of thee (vermits ik wist dat B. niet zou komen deze middag had ik immers tijd genoeg). En weer viel het mij op hoezeer Roger en ik nog steeds "inwijkelingen" zijn (Roger, die in een deelgemeente van Heers is geboren, wel iets minder dan ik, hoewel hij ook de meesten van die geëvoceerde "vroegere bewoners" van Heers niet kende).  

We wonen hier nu ongeveer 25 jaar (langer dan in Matadi, Leuven, Schoten, 's Gravenwezel of Antwerpen) en nog zijn we hier niet echt "thuis"! 

Oude mensen

Nadat ik gisteren nog schooltaken van buurjongen L. had nagelezen, heb ik nog enkele zaken aangepast aan de jongste Limburgse monografie. En nog eens Jan Gerits aan telefoon gehad, die weer zei dat hij dacht dat hij ermee gaat ophouden. Hij leek het te menen en, hoewel ik hem even probeerde op andere gedachten te brengen, vroeg ik me plotseling af of ik hem niet moet laten doen wat hij voelt dat hij moet doen op zijn leeftijd. Jammer voor de Limburgse monografieën, dat wel...

Een van de schooltaken van L. was een levensbeschrijving van iemand redigeren en, omdat hij me daar raad bij vroeg, stelde ik hem voor zijn grootmoeder V. (86 jaar geworden vorige week) te ondervragen over haar levensloop. Het gebeurt immers vaak dat, als V. me anekdoten over vroeger vertelt aan telefoon, ik denk (en haar ook zeg) dat ze zoiets zou moeten opschrijven. L. leek dat geen slecht idee te vinden: ik ben benieuwd!

Vandaag, terwijl ik in de keuken bezig was, kwam Roger plotseling naar mij toe met een hele lading verse vijgen.  Blijkbaar had ik niet gehoord dat er was gebeld: L. met dat fruit als cadeau! 

Oud worden!

Gisteren heb ik onder andere nog enkele zaken aangepast aan de jongste Limburgse monografie. Vandaag kreeg ik weer een telefoonoproep van Jan Gerits. De zoon van Piet Severijns had hem gevraagd nog enkele zaken toe te voegen of aan te passen aan de monografie over zijn vader en Jan vond het moeilijk om die aanpassingen te doen. Of ik daar wilde voor zorgen. Uiteraard wilde ik dat doen, maar dan na onze korte boodschappen (eigenlijk een paar zaken naar het containerpark brengen - wat Roger echt vermoeide, viel me op - en een blik zuurkool kopen). 

Ik heb dus deze avond voor die aanpassingen gezorgd en dat vergde echt niet veel tijd.  Maar in feite maakte net dat me een beetje bang. 

Jan had immers zeker een halfuur aan telefoon geklaagd dat hij zoveel energie had gestoken in deze monografie, dat hij het steeds moeilijker vond om rond te rijden om mensen te interviewen voor een nieuwe monografie en dat hij misschien moest overwegen om er mee te stoppen. Waarop ik natuurlijk heel spontaan antwoordde dat hij dat zeker niet mocht doen. 

Ik weet dat Jan hoopt dat Jo Corstjens het opzoek- en schrijfwerk ooit zal overnemen maar ik weet ook dat Jo veel minder vrije tijd heeft dan Jan. En dat, als Jan niet meer schrijft, hij de ouderdom (hij is nu 92 jaar) plotseling heel fel zal voelen. Net zoals Roger die voelt nu sommige karweien hem niet meer zo gemakkelijk afgaan als vroeger.  

Lectuur op een rustige donderdag

Na enkele wasbeurten wilde ik vandaag nog een mail van Matadi-vriendin Sabine beantwoorden (ze zou graag eindelijk nog eens afspreken, liefst volgende lente en ergens in een restaurant, want noch ik noch zij voelen ons nog in staat mensen te eten te ontvangen).  Eerst ging ik echter verder met het lezen in die "Andere krant" en ik bleef maar lezen! 

Uiteindelijk heb ik Sabine een berichtje gestuurd dat ze morgen een echte mail krijgt! 😀

Een fijne dag

Boodschappen vandaag, maar eerst een halfuurtje bijles aan B. Ja, slechts een halfuurtje, want, zoals ik hem steeds zeg, op 30 minuten intensief werken kun je ontzettend veel doen. 

In feite heeft B. me niet echt nodig, heb ik al opgemerkt. Ik heb de indruk dat hij slechts een klankbord nodig heeft. Deze keer stelde hij weer zelf een aanpak voor bij de herhaling van de leerstof en gaf ik hem telkens gelijk. We hebben afgesproken dat ik hem volgende week even overhoor over de samenvattingen die hij vandaag praktisch helemaal alleen maakte tijdens ons "studiehalfuurtje".

Vandaag werd B. weer begeleid door zijn oma, vriendin Liliane ('Ik noem haar bomma', vertelde hij me 😉), die me weer twee exemplaren van "De andere krant" cadeau gaf.

Na de boodschappen heb ik even over en weer gemaild met Matadi-vriendin Sabine die me onder andere een mooie foto van haar moeder Rachel stuurde. En heb ik ook geluisterd naar "Jim le veilleur" die toegeeft dat hij deze keer de zaken niet correct had voorspeld maar die heel blij leek met zijn vergissing! 😀

Daarna was het tijd om ons avondmaal klaar te maken (zalm en broccoli na een soep van restjes bloemkool en spitskool). We hebben nu pas afgewassen en ik ga eindelijk wat lezen in die "andere kranten".

De schattendoos van marraine

Gisteren was een vrij drukke dag. Voor Roger, met de hulp van de gemeente, hakselen van het snoeisel, voor mij een paar huishoudtaakjes, schooltaken van L. nakijken, een beetje over en weer mailen met enkele vriendinnen (onder andere met mijn tante-vriendin Françoise over herinneringen aan vroeger, aan marraine en zo).

En over "marraine" wilde ik het net hebben in deze blog, of beter gezegd, over haar "schattendoos". 

Lang voor haar overlijden heb ik van mijn grootmoeder "marraine" een ouderwetse naaimachine én een doos vol "schatten" geërfd. Het betrof talloze knopen, allerlei soorten garen, ritssluitingen, linten, enzovoort. De naaimachine doet nu dienst als tafel tussen de twee ramen in ons salon, de doos had ik opgeborgen in een la (en er af en toe naar gekeken).

Ik naai praktisch nooit en gebruikte dan ook nooit iets uit die doos. Toch kon ik het niet over mijn hart krijgen om ze weg te doen of zelfs om de inhoud ervan weg te schenken.

Vandaag was het nog eens "kindjesdag". Weer hetzelfde stramien; Eva oppikken onderweg, tegelijkertijd met Matthias "thuis" aankomen, vieruurtje, huistaken, Elena verwelkomen enzovoort. Deze keer had ik echter de "schattendoos" van "marraine" bij: dochterlief naait veel en kan dus wel wat aanvangen met die inhoud, had ik onlangs bedacht. 

En, in plaats van te spelen, terwijl Matthias en Roger aan het lezen gingen en Elena aan haar schooltaken werkte, zijn Eva en ik begonnen met het sorteren van die inhoud. Heel plezant!

Na ons zoals steeds gezellig avondmaal (jammer genoeg zonder Zeger die vandaag niet vrij was) reden Roger en ik terug naar huis. Het was al donker en heel mistig: niet gemakkelijk rijden voor Roger!