Ik had weer een heel merkwaardige droom vorige nacht. We gingen naar de uitvaart van "tante" José en daarna naar de koffietafel. Daar werden we ontvangen door... "tante" José zelf. Zij en wij genoten van de sfeer, van de aanwezigheid van zoveel lieve mensen en van lekkere spijzen en dranken. "Tante" José en ik praatten heel lang met elkaar. Ik vroeg haar hoe het nu met haar ging en ze maakte het heel goed, zei ze en merkte ik. Ineens besef ik dat er iets niet klopt: de uitvaart is niet voor vandaag (morgen dus in mijn droom) gepland; hoe kan ik daar dan al aanwezig zijn? Ik zeg tegen "tante" José: 'Ik denk dat ik aan het dromen ben.' 'Maar nee,' antwoordt ze, 'je ziet toch dat alles reëel is rondom jou!' Ik blijf twijfelen en zeg nogmaals: 'Nee, er klopt iets niet, ik ben aan het dromen.' Ik begin alles rondom mij te betasten en jawel hoor, alles lijkt echt uit materie te bestaan. 'Zie je wel,' zegt "tante" José, 'maar als je beslist dat het allemaal slechts een droom is, dan wordt het inderdaad een droom.' En ik werd wakker met een ongelooflijk nostalgisch gevoel.
P.S. O ja, nog een detail: uit wat ik hiervoor schreef lijkt het alsof ik plotseling wakker werd maar zo ging het niet. Ik werd me er eerst van bewust dat ik wakker "aan het worden was" na die laatste woorden van "tante" José, vroeg me even af of ik dat "wakker worden" zou laten gebeuren of verder zou "dromen" en besloot uiteindelijk dat het inderdaad een droom was geweest. En tegelijkertijd werd ik echt wakker met die felle heimwee naar... die droom! Een gevoel dat me de hele dag is blijven achtervolgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten