Eindelijk gingen we nog eens babysitten, of hoe zeg je dat als het gaat om kinderen van 11, 9 en 6 jaar?
Toen we aankwamen bij dochter en schoonzoon was er niemand thuis. We wachtten. Roger vroeg zich af of het wel veilig was de kindjes alleen naar huis te laten komen maar ik heb hem kunnen overtuigen dat ze dat op hun leeftijd heel goed zouden doen.
Iets over 15:30 uur zagen we ze van ver aankomen, samen met de buurtjes. 'Zie je wel dat ze dat goed doen,' zei ik tegen Roger, 'dat zijn geen kleuters meer hé!' Ze hadden duidelijk veel plezier en tegelijk zag ik ze braafjes naar links en rechts kijken voor ze de straat zouden oversteken. Roger leek gerustgesteld.
Het werd een uitbundige begroeting (eindelijk opnieuw met een omhelzing), en ze begonnen gretig te vertellen. Bij een stuk fruit en een wafel hebben we heel veel gegrapt, gelachen en verteld. Daarna zouden we een spelletje spelen. Eerst wilde Elena nog mee doen maar toen bleek het al tijd te zijn voor haar muziekles waar ze samen met buurmeisje Anna naartoe zou gaan. Dus speelde Roger met ons mee. Na een dik uur was het tijd voor het televisie-uurtje van Matthias en Eva en net toen kwam hun mama thuis. We dronken samen nog een kopje koffie of thee voor onze dochter, samen met Roger, Elena en Anna zou afhalen.
Na het avondeten bewonderden we nog de tekeningen van Elena en Eva, praatten nog wat met Matthias, gaf Elena ons een voorproefje van haar boekbespreking voor de klas en dan was het badtijd. Roger en ik gaven de kindjes nog een dikke zoen en reden terug naar Haspengouw.
Een prachtige dag dus maar ik kreeg een minder aangename mail van zus Bie: Nany verwachtte vandaag bezoek maar die persoon is niet gekomen. Ik weet dat Nany dat vreselijk zal gevonden hebben, zij die zoveel nood heeft aan gezelschap en zo uitkeek naar dat bezoek (ik had haar nog gebeld voor we naar het Leuvense reden).
We kwamen te laat thuis (na een moeilijke rit omwille van felle regen) om Nany nog op te bellen: dat doe ik morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten