Vandaag werd de jongste dochter van mijn broer gevormd. En dus hadden we nog eens een familiefeest tegoed.
We vertrokken goed op tijd naar Ekeren (bij Antwerpen) en zouden volgens Eva (dat is dus de GPS) een paar minuutjes voor de afgesproken tijd aankomen. Ik weet dat de beleefdheid vraagt om iets later aan te komen dan op het afgesproken uur, maar de tijd die nodig is om een parkeerplaats te vinden, naar het huis van mijn broer te lopen, enzovoort, zou dat wel goedmaken.
Helaas, ter hoogte van Herentals waren er werken bezig en daar hebben we iets meer dan 3 kwartier in de file gestaan. Vermits we sowieso al te laat zouden zijn, wilde ik de mensen daarvan verwittigen. Ik heb even geaarzeld naar wie ik zou bellen (ik ken alleen de nummers van onze kinderen uit m’n hoofd: mijn GSM oftewel mobieltje gebruik ik bijna nooit). Het werd Hendrik: vermits hij in Antwerpen woont, was er de meeste kans dat hij, van de kinderen, al ter plaatse zou zijn. En ik had gelijk. Ik had hem pas gevraagd de familie te zeggen dat we veel te laat zouden aankomen, of mijn mobieltje ging over. Zeger was aan de lijn:
in de auto van Elvira en Geert reed hij van Leuven naar Ekeren én zij zaten ook in een monsterfile! Ik raadde hem aan even Hendrik te bellen vermits die al ter plaatse was.
We kwamen ongeveer tegelijkertijd aan, Geert, Elvira en Zeger én Roger en ik. Mijn pas gevormd nichtje kwam opendoen. Wat zag ze er mooi uit!
Binnen troffen we onze familie, inbegrepen mijn Nononc en zijn vrouw (http://jessymaesen.blogspot.com/2010/04/eindelijk-bezoek-van-mijn-lieve-oom-en.html ) en natuurlijk de hele familie van mijn schoonzusje.
Nononc en echtgenote waren vanuit Oostende met trein en bus gekomen, en even vroeg ik me af of we met het openbaar vervoer ook niet eerder ter plaatse zouden zijn geweest.
Het werd een prachtige middag en avond. Omdat het niet echt warm was (integendeel) had mijn broer de terrasverwarming aangezet, en dat maakte dat wij (ik bedoel mijn zus en haar gezin, mijn moeder, onze kinderen en wij, plus Nononc en zijn vrouw) heel lang buiten hebben kunnen zitten. Het is een feit, zoals mama even opmerkte, dat we een beetje apart zaten van de familie van mijn schoonzus… Maar tja, het deed zo’n deugd elkaar allemaal weer te zien van onze kant.
We kregen zoals altijd uitzonderlijk lekker eten en drank in overvloed, en de (jonge) kinderen hebben zich goed geamuseerd, vooral op de trampoline die in de tuin staat.
Dat nichtje van mij is de jongste van onze familie. Dus voorlopig geen communiefeesten meer in het vooruitzicht, tenzij, misschien binnen enkele jaren voor een eerste communie? Maar daar gaat dan toch eerst een doopsel aan vooraf, hé, Geert en Elvira?:-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten