Huishoudwerkjes terwijl Roger een vroegere cursist van mij helpt

Deze ochtend leek mijn rug weer helemaal in orde. Roger vertrok iets over twaalven naar Tongeren, waar hij een vroegere cursist van mij (uit de tijd dat ik nog lessen initiatie Nederlands gaf op de gemeente) zou helpen puin naar het containerpark te brengen. Mijn ex-cursist, zijn vrouw en kinderen, die nu nog in Heers wonen, verhuizen inderdaad binnenkort. Mentor heeft in Tongeren maanden aan de renovatie van hun nieuwe huis gewerkt, en zocht nu iemand om hem te helpen al het puin, dat daar het resultaat van is, weg te brengen. En in zulke gevallen denken oud-leerlingen nog even aan hun oude lerares! Alleen kon ondergetekende hem echt niet helpen, dus sprong de lieve Roger in.

Ondertussen heb ik eindelijk ons bureau én de salon schoongemaakt (en mij nog maar eens geërgerd aan alle rommel die Roger en ik genereren!) en dat voelde ik daarna weer serieus in mijn rug!

Toen Roger rond 16:20 uur nog niet terug was, maakte ik me klaar om te voet naar het postkantoor (in het centrum van Heers, een half uur stappen) te lopen: ik moest immers dringend zaken versturen voor de KVLS. Ik schreef een briefje voor Roger, deed mijn oude wandelschoenen aan (degene die ik meestal draag lagen in onze auto) en toen… begon het weer eens te regenen. Niet heel fel, dus in feite was dat geen excuus om niet tot dat postkantoor te lopen. Maar… ineens kreeg ik toch weer zo’n felle rugpijn! En vroeg ik me af of Roger zijn sleutels wel bijhad (hij vergeet die nogal eens). Dat waren excuses genoeg om het pas geschreven briefje te verscheuren en verder op Roger te wachten. Achteraf gezien heel dom van mij: ik weet dat stappen de pijn verlicht, en als Roger voor een gesloten deur was komen te staan, had hij toch wel gewoon even gewacht?

Uiteindelijk was Roger toch op tijd terug zodat we net voor sluitingstijd op de post waren.

Deze avond, na het eten, terwijl ik in de relax lag te lezen met smeltende bittere chocolade op mijn tong, werd ik gestraft voor mijn luiheid: rugpijn tot en met!!!

Ik wilde verder lezen in dat boek van Adriaan Van Dis (ik weet het, ik schreef in de post waar de link naar voert “Dis”: dikke fout, en ik weet niet hoe dat gekomen is) maar, hoewel ik het begin ervan heel goed vond… begon ik het boek na een poosje langdradig te vinden! Ik stel vast dat ik met steeds minder “goesting” verder lees… en heb dus besloten die lectuur stop te zetten: er wachten hier immers nog honderden boeken!