Gisteren vierden we Kerstmis bij mijn broertje en zijn vrouw Ingrid. Ik noem het liever een familiereünie, want ik mis de laatste tijd de spirituele en ook een beetje sprookjesachtige kerstsfeer uit mijn kinderjaren.
Ik heb echter genoten van ons samenzijn, van de lekkere dranken en spijzen, van de gesprekken en van de (soms hoog oplaaiende) discussies, vooral tussen onze jongens, van Elena die probeerde ieders naam na te zeggen. Telkens als ze een cadeautje kreeg (want er werden natuurlijk ook pakjes uitgedeeld), vroeg ze mij om dat te helpen openen. En vaak zei ze dan – tot ieders hilariteit - dat oma daarbij moest gaan zitten ‘met (haar) dikke poep op (de) stoel’.
Ik moet hierbij uitleggen dat “poep” bij ons Vlamingen is wat in Nederland een “kont” wordt genoemd; en dat ik een poosje geleden, toen ze mij wilde laten zitten op een heel smal stoeltje van haar, zei dat ik daarvoor te dik ben. Het begrip “dikke buik” kende ze al, en ze vroeg me toen: ‘Oma dikke poep?’.
Op een zeker ogenblik reageerde Roger gisteren daarop plagend met: ‘Nu hoor je het eens van je eigen kleindochter!’. Ik weet dat ik geen dikke “poep” heb, dus kon ik daar smakelijk om lachen, maar toen de papa van Elena mij vertelde dat onze grote meid die uitdrukking tegenwoordig te pas en te onpas gebruikt (ze zegt soms zo maar in een winkel, als ze achter iemand staat: ‘dikke poep!’) voelde ik me toch lichtjes schuldig!
We werden bij mijn broertje en Ingrid allemaal aangenaam verrast door de nieuwe aanwinst in zijn gezinnetje: hun lieve hondje Louise!
Dit jaar moest mijn zus een geschenk voor mij kopen. En het was weeral bingo! Ik kreeg een prachtig okerkleurig vest… dat toevallig perfect paste bij mijn eenvoudige outfit van die avond… en bij de okerkleurige sjaal (onlangs van onze dochter gekregen) die ik bijhad. Vest en sjaal werden geregeld aangetrokken om tussen de gerechten samen met Anneke, Hendrik, Bie, haar man Paul (en soms niet rokers die graag bij ons vertoefden) buiten een sigaret te gaan opsteken. Warmere kleding was niet nodig: de avond was ongelooflijk zacht.
Roger en ik waren wel pas om 3:30 uur thuis. Terwijl het in het Antwerpse aan het regenen was, merkten we dat hier alles droog was.
Roger had, als goede chauffeur, praktisch niets gedronken en wilde thuis dus wel nog minstens één glaasje wijn drinken. Ik denk dat we pas rond 5 uur deze ochtend in bed lagen. Vandaag was dus een echt heel luie dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten