Vandaag werd Zeger 31 jaar! Dikke proficiat, jongen! Wij waren deze dag nog eens bij Elena, maar Zeger kon deze avond niet komen eten: hij had een andere afspraak. Eigenlijk normaal… Elena heeft wel naar hem gevraagd en deze keer zei ze niet “Eger” maar weer iets dat veel meer op “Nonkel Zeger” leek! Ze bleek echt een beetje ontgoocheld toen ik haar zei dat Nonkel Zeger vandaag niet zou komen (en ik kon haar natuurlijk niet uitleggen waarom dat was, daarvoor is ze nog te klein).
Lutti, de onthaalmoeder, bleek praktisch zonder stem te zitten! Hoe is ze die kindjes dan de baas gebleven heel de voormiddag?
Toen Elena Roger en mij zag binnenkomen bij Lutti, liet ze deze keer al het speelgoed vallen, rende ze naar ons en sprong ze bijna in mijn armen. Ik smolt!
Het was druk met Elena: de laatste tijd is ze heel uitgelaten, lacht ze vaak, speelt en babbelt ze veel, en bewondert ze alles: ze lijkt het leven heel boeiend te vinden! We hebben voornamelijk met haar dierentuin gespeeld, maar ook gezongen, gedanst, en uiteraard gekookt: zij op haar kookvuurtje, ikzelf daar vlakbij op het grote fornuis. Elena heeft weer opvallend veel gegeten, en met veel smaak. Op een zeker ogenblik, tijdens de boodschappen, proefden Roger en ik van aangeboden pikante “snoepjes” op basis van onder andere gember. Ik gaf er een klein stukje van aan Elena die telkens om meer vroeg. Ze is duidelijk geen zoetekauw! Terwijl ik tegen Roger zei: ‘Nee, veel te pikant voor mij!’, smeekte onze grote meid om nog meer!
O ja, dat vergat ik bijna te vertellen: Lutti heeft het mysterie van het “klikhuisje” opgelost: het gaat over een speeltafel die bij haar staat, die je moet openklikken om daarboven een huisje te doen verschijnen.
Roger en ik kregen ook de kans nog eens onze zieke te gaan bezoeken. Ze maakt het weer opvallend beter, is zich nu goed bewust van hetgeen er allemaal gebeurd is, al beseft ze ook dat ze zich grote delen van de voorbije maanden niet meer herinnert! Ik hoop zo dat het eindelijk de goede weg opgaat!
Gisteren was al even druk: onder andere een flinke, koude wandeling in de velden rond Borgloon (waarbij we weer langs de mooie transparante kerk kwamen).
En ‘s avonds eindelijk nog eens een bestuursvergadering van de KVLS. Ik hoopte iemand te vinden die mij wil opvolgen als penningmeester. Ik heb die job destijds enkel aangenomen met de bedoeling alles te digitaliseren zodat mijn opvolger minder werk zou hebben. Aan de “omgang met geld” zelf heb ik immers een onverklaarbare hekel. Omdat ik het tegenwoordig veel te druk heb, hoopte ik dat iemand anders die nu fel vereenvoudigde taak zou willen overnemen (zodat ik zelf wat meer tijd zou overhouden voor andere zaken en dus ook om weer voor mezelf te schrijven). Maar niemand hapte toe!
Nu, we waren maar met vier bestuursleden. Volgende keer lukt het misschien wel?
De vergadering verliep heel vlot, was gezellig en liep toch niet uit, hoewel Edith trakteerde met taart ter gelegenheid van Kerstmis. Boudewijn Knevels was mij komen oppikken en bleef nog even iets drinken nadat hij mij weer naar huis had gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten