We reden vandaag naar Montilla (ongeveer 50 km ten zuiden van Córdoba) via dorre heuvels met bijna geen enkel dorp onderweg. In Montilla duurde het een half uur voor we in de wirwar van witte straatjes een parking vonden, maar nadat we de auto eindelijk geparkeerd hadden, hebben we genoten. Het is een levendig stadje met weliswaar wat te veel verkeer in de smalle straatjes.
Een winkel maakte promotie voor Montilla-wijn en wij lieten ons verleiden tot het proeven van (droge, niet de zoete versie die wij in Vlaanderen te koop krijgen aangeboden) Oloroso en Amontillado. Ondertussen was de verkoopster druk tegen mij aan het praten, en het ging zo snel dat ik er niet alles van begreep (ik heb dat ook al eens meegemaakt met een oude dame in een supermercado!). Ik heb wel onthouden dat de licht verschillende smaak van Montilla en Jerez gewoon ligt aan het soort druiven, en dat als ik bij het bakken van onder andere vlees een heel klein scheutje Montilla toevoeg aan de olie, mijn vlees heerlijk zal smaken. Moet ik eens proberen!
Uiteraard eindigde onze proeverij met het kopen van twee (vrij dure) flessen.
Daarna liepen we nog rond. Er stonden daar enkele heel mooie gebouwen, waarvan enkele wel wat vervallen waren.
Rond 13:30 uur kreeg ik weer honger en omdat we merkten dat een bar riñones aanbood (een van Rogers lievelingsgerechten) besloten we daar een terrasje te doen. We dronken er een biertje, bestelden er die niertjes voor Roger en een gemengde salade voor mij (latuw, tomaat, tonijn, ei, wortel en rode biet). Helaas, weer waren er geen niertjes meer, en we aten dus allebei van de bestelde salade, die weer eens bleek voldoende copieus te zijn voor twee.
Rond 14-14:30 uur liepen de scholen blijkbaar leeg, want we zagen ontelbare kinderen naar huis keren, meestal vergezeld van hun grootouders. De terrassen liepen ook leeg en wij keerden terug naar onze camping in Córdoba.
Waar we een hele poos rustten/lazen. Toen we in Montilla aankwamen, was het 26°C in de schaduw maar toen we in Córdoba aankwamen, was het al 34°C!
Rond 17 uur deden we onze boodschappen, en kort daarna namen we de bus naar het centrum van Córdoba. Daar begonnen de straten en pleinen weer vol te lopen. We dronken een biertje op een terras op de Plaza de Tendillas… Waar ik vaststelde dat alle andere klanten chips kregen bij hun consumptie, maar wij niets. Niet dat ik zin had in chips, maar ik had wel weer honger (ondertussen was het al voorbij 20 uur).
We liepen nog wat rond (en ik vroeg me weer af of we nog ooit in Córdoba zouden komen; en maakte me de bedenking dat ik hier ook graag zou wonen: ik zal nog veel levens nodig hebben blijkbaar!) en stelden vast dat er weer vrij veel bedelaars waren, alsook straatmuzikanten van lagere kwaliteit. Ook de studenten-muzikanten van gisteren ontmoetten we opnieuw, maar ze zongen weer Adelita en Clavellitos. Die twee liedjes maken toch niet hun hele repertoire uit, hoop ik! Ik heb destijds in Leuven nog veel andere Spaanse liederen leren kennen!
In de historische stad gingen we een bar binnen waar Roger jaren geleden werd bekoord door aangekondigde riñones al Jerez, die er toen uiteindelijk ook niet bleken te zijn. Deze keer wilden we er een paar tapas eten en een Moriles drinken. De ober (of de uitbater?) zei ons meteen dat we ons ook voor tapas mochten installeren in de patio. Hele mooie patio trouwens! Op de achtergrond moderne Flamenco, waar Dirk Lambrechts zaliger zou om gruwelen, maar ik niet: ik vond die versie vrij mooi.
Het werden twee Moriles-wijntjes, en voor ons samen één racion van gamba’s al ajillo, één tapa van champignons bereid met Moriles en één tapa van gefrituurde ansjovis. Allemaal heerlijk, niet te duur (we betaalden voor dat alles 18,70 euro), en weer eens heb ik me niet overeten, dat vind ik heel belangrijk!:-)
Rond 22 uur namen we de bus terug naar de camping. Nog steeds was er enorm veel volk op straat (hoe laat eten die mensen dan toch?). Vlakbij de bushalte zagen we een clochard zitten. Hij en zijn hond hadden een paar tassen naast zich met daarin waarschijnlijk hun voornaamste bezittingen, en naast hen een uitgevouwen kartonnen doos die misschien als deken zal dienen deze nacht? :-(
We zitten nu op de camping en horen naast ons Fransen en Spanjaarden verbroederen: ze praten Spaans en Frans door elkaar.
Wat mij heel fel opvalt dit jaar zijn de korte shorts die veel jonge vrouwen dragen, zo kort dat je vaak de aanzet van de billen ziet, wat dikwijls niet echt een smakelijk gezicht is, zeker niet als er cellulitis aan te pas komt!
Terwijl we door de straten van Córdoba flaneerden, lachte een jonge man naar mij die ik van nergens herkende. Ik keek zelfs achter mij om te zien of zijn glimlach niet voor iemand anders was bedoeld, maar zag niemand achter mij staan. Even later zag ik hem iets fluisteren tegen zijn vriendin/vrouw. En toen sprak ik erover met Roger, die de man bekeek en mij meteen zei dat hij een buur was van op deze camping! Wat een blunder weer van mij! Uiteraard waren we toen al veel te ver weg gewandeld: ik kon mij niet meer excuseren!
O ja, nog iets dat ik vergat te vertellen. Toen we hier gisteren aankwamen, vroeg Roger zich af wat dat “gezoem” was dat we de hele tijd hoorden. Wel, het zijn krekels. Het zit hier vol krekels en ze houden maar niet op met zingen! Je went eraan en op de duur hoor je ze zelfs niet meer bewust, dat herinnerde ik me vanuit mijn kinderjaren in Matadi. Daar miste ik ze pas als ik ze niet meer hoorde!
Misschien gaan we morgen naar Granada.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten