Even voor 10 uur kwamen ze aan, Elena en Matthias, duidelijk vastbesloten er een prettig verblijf van te maken. Terwijl hun mama een kopje thee dronk, haalden ze het speelgoed uit en in een mum van tijd was de salon omgevormd tot een drukke speelkamer. Elena was vooral bezig met de poppen, Matthias met de autootjes. Elena moest veel poppenkleren strijken maar was daarna een dokter. Iets later nam Matthias die rol over.
Onze dochter was pas vertrokken of er kwam een vertaling binnen. Ik schatte dat ik daar een uurtje werk zou aan hebben, de kindjes waren druk aan het spelen, dus begon ik er aan. Helaas, dat leek niet naar hun zin: ze hadden mij constant nodig. Het werk heb ik dus pas in de late namiddag kunnen leveren.
Na het middageten zei Elena me dat ze als vieruurtje “perziken op siroop’' wilde. Ze herinnerde zich dat we hen dat ooit hadden gegeven toen niets van het fruit dat we in huis hadden hen aanstond. ‘Ik maak er wel een fruitsla van met vers fruit erbij’, antwoordde ze op mijn bemerking dat ik ze toch liever vers fruit zag eten. Tja, wij dus naar de winkel voor een blik perziken. Eerst gingen we langs de brouwer waar ze elk van Lieve een blikje limonade kregen. ‘Zet dat thuis onmiddellijk in de koelkast hé, oma,’ zei Elena, ‘zo kunnen we dat drinken bij het vieruurtje!’
Na nog een paar uur spelen zouden Elena en ik die fruitsla klaarmaken. ‘Oma, schil de nectarines niet! Zo herken ik gemakkelijker de stukken perzik’, beval Elena terwijl ze zelf de druiven in de kom deed.
Ze vormt haar zinnen steeds beter. Matthias begint nu redelijk wat woorden te zeggen maar soms is het nog raden naar wat hij bedoelt.
Tijdens het vieruurtje merkte ik dat mijn vermoeden juist was geweest: Elena zocht stiekem zorgvuldig de stukken perzik uit de fruitsla!
Na nog wat gespeeld te hebben, wilden ze allebei een filmpje bekijken maar niet hetzelfde. Gelukkig stelde Matthias zich tevreden met de tablet terwijl Elena op Rogers scherm keek. Hij keek telkens weer naar iets dat leek op een documentaire over stoomtreinen (hij sprak van “koekoektrein”) en zij naar Assepoester. Ik maakte gebruik van de relatieve rust om de vertaling klaar te krijgen en te leveren.
En… Toen ik wilde beginnen koken, merkte ik dat Matthias was in slaap gevallen naast zijn tablet. Elena was op dat moment al druk bezig met Assepoester na te spelen.
Ik liet Matthias een uurtje slapen en daarna maakte ik hem wakker voor het avondeten.
Ze aten vrij goed (groene soep met balletjes en spinaziepuree met worst) maar weigerden daarna een ijsje! ‘Ik ben te moe’, zei Elena. ‘Ik ook’, zei Matthias.
Volgden dus hun toilet, een verhaaltje en het bed. Elena wilde absoluut in het kleine bed met spijlen (ze speelde na het avondeten dat ze een baby was), Matthias zou in een van de grote bedden slapen. Nog geen tien minuten nadat ik weer naar beneden ging, waren ze in slaap maar anderhalf uur later hoorden we Matthias wenen.
Bleek dat een van zijn knuffels uit bed was gevallen. Ik gaf hem het beertje terug, even leek hij weer in slaap te zullen vallen maar dan stond hij resoluut op: ‘Ik niet slapen, ik kijken koekoektrein’. Roger bracht hem dus naar de salon (hij is te zwaar nu voor mij en we wilden niet dat hij zijn zus zou wakker maken) waar hij nu inderdaad al een uurtje weer naar dat filmpje kijkt en af en toe roept: ‘Oma, opa, kijk’.
En wij die hadden gehoopt dat hij, net als deze middag, al kijkend in slaap zou vallen!
Dat filmpje lijkt hem te fascineren! Ha, ik merk dat hij af en toe begint in zijn ogen te wrijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten