Het was weer tijd om Roger aan het bewegen te zetten en als doel stelde ik voor toch nog eens naar kurkuma te zoeken in Sint-Truiden. Eerst had ik op Google Street View gezocht naar de winkel die ons vorige maandag werd aangewezen. Die vonden we gemakkelijk op het scherm: hoe kwam het dat we die maandag niet zagen?
Daar aangekomen, wisten we meteen waarom. Hij was immers gesloten, de rolluiken volledig neergelaten. We wandelden dus voort (als ik zeg “wandelen” is dat niet echt correct: Roger stapt zelfs in een stad zo snel dat ik moeite heb om hem bij te houden. Meestal is het pas als hij voor een uitstalraam blijft staan dat ik hem eindelijk kan bijbenen, hem even iets kan zeggen en mijn pijnlijke knieën eindelijk wat kan laten rusten).
Voor zo’n etalage zei ik hem: ‘De eerste Sikh die ik tegenkom, vraag ik waar we kurkuma kunnen kopen. Die mensen kunnen immers niet zonder die kruiden!’
De eerste Sikh die ik zag, stond aan de toonbank van een kleine supermarkt. Ik ging naar binnen en vroeg hem of hij “haldi” verkocht (ik weet dat Sikhs het woord kurkuma of turmeric niet begrijpen, dat je dus “haldi” moet zeggen). Nee, hij had dat niet meer, maar een collega van hem wel. Helemaal aan het einde van de Stapelstraat.
Dat is niet ver van de plek waar we de auto hadden achtergelaten: dat werd dus een perfecte lus. En inderdaad, in weer zo’n (Indisch, maar dat viel op het eerste gezicht niet op) supermarktje vonden we wat we zochten: 400 gram kurkuma voor 1,99 euro! En zoveel andere lekkere Indische kruiden in zakken.
We hebben vandaag iets meer dan anderhalf uur “gewandeld”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten