Vandaag werd Zeger 38 jaar! We wensen je heel veel geluk in het nieuwe levensjaar, "zoontje" van ons!
Deze avond, na onze wekelijkse uitgebreide boodschappen, belde ik naar mijn moeder Nany... die niet antwoordde. Een uurtje later kreeg ik een berichtje van haar. Dat er een kerstfeestje was geweest in het rusthuis, dat ze nu pas op haar kamer was, dat het heel plezierig was geweest en dat er morgen weer een feest op het programma staat. Nany houdt van feesten, dus op dit moment zit ze daar zeker goed!
Voor ons voorlopig nog geen feest (die volgen elkaar weldra meer dan snel genoeg op!) maar ik heb wel iets ontdekt vandaag.
Ik kende het gevoel, niet de benaming: ASMR (de link voert deze keer naar een Engelse uitleg maar ikzelf las er de eerste keer over hier - weer in het Frans dus). De Engelse uitleg heeft het over allerlei triggers, de Franse uitleg vooral over auditieve triggers. Ikzelf ben niet zo gevoelig voor auditieve triggers (behalve het fluisteren of het spreken op een zeer monotone manier, en daar haal ik hieronder even een herinnering over op). O ja, en dankzij het Franse artikel begrijp ik beter waarom veel jongeren en minder jonge mensen rondlopen met een koptelefoon op hun oren!
Wat ik ook niet wist: er bestaan tegenwoordig video's die dat gevoel proberen op te wekken (door gefluister en/of bepaalde repetitieve zachte geluiden).
Over dat fluisteren of heel monotoon spreken nog even. Ik heb een heel levendige herinnering aan de "mondelinge examens" in de lagere school in Congo. We zaten daar met twee leerjaren in één klas, en de examens werden tijdens de les afgenomen. Alle leerlingen moesten om beurten naast de "juffrouw" gaan staan en vragen, die op fluisterende toon werden gesteld, beantwoorden, ook al fluisterend.
Ikzelf wachtte bij elk mondeling examen ongeduldig mijn beurt af, want ik wist dat ik tijdens dat overhoringskwartiertje een ongewone zaligheid zou ervaren (ik was een goede leerling en maakte me dus geen zorgen over mijn antwoorden). Toen al, ik bedoel dus rond mijn 6 of 7 jaar, besefte ik dat het zalige gevoel lag aan het fluisteren... en het is niet echt verwonderlijk dat ik later werd bekoord door voorgedragen gedichten... tenminste als die op een vrij monotone manier werden gebracht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten