Gisteren was het 9 jaar geleden dat Dirk Lambrechts overleed. Vandaag kwamen een zestiental van zijn vrienden samen bij Seany. Om het verleden te herdenken maar vooral om gewoon nog eens samen te zijn onder het alziend oog van Dirk van wie een foto uit zijn heel jonge jaren prijkte op het televisiescherm.
Heeft hij vanuit die andere dimensie ook kunnen zorgen voor het mooie weer dat we hadden? We aperitiefden immers buiten, in de zon.
Er werden oogsten uitgewisseld: wij kregen van Juan Masondo en Bernadette nog een patisson, tomaten, druiven en twee soorten confituren die ze hadden klaargemaakt met onze kweeperen. Wijzelf hadden voor Dirk A. een twintigtal kilo kweeperen bij en, voor wie het wilde, noten. Er werden ook recepten uitgewisseld: ik zal veel werk hebben in de keuken de volgende dagen
En vooral: er werd lekker gedronken en gegeten.
Koen, Jopie en Juan zorgden met hun gratis optreden voor de muzikale en nostalgische toets. Beeldhouwer Peter Van Eyck (die ik tot hiertoe niet persoonlijk kende: blijkbaar is hij pas bevriend geworden met Dirk Lambrechts nadat ik Leuven had verlaten) nodigde ons uit op zijn volgende presentatie (maar we zijn die dag niet vrij). Bert en Liliane herinnerden ons aan verschillende fratsen van Dirk zaliger. Karel (de broer van Dirk) glunderde naast zijn nieuw lief. Paul Van Nevel en zijn Duitse partner kwamen wel iets te laat aan. Paul S. was er zonder zijn Lut die niet houdt van “massabijeenkomsten”, maar dat belette hem niet heel veel aandacht te schenken aan de andere aanwezigen.
Met Liliane had ik het vaak over literatuur; met Seany wisselde ik nogal intieme herinneringen aan Dirk uit; met Dirk A. herinnerde ik me de lessen flamenco die hij heel lang geleden bij Dirk Lambrechts volgde. Ik probeerde ook zoveel mogelijk van de Nederlandstalige conversaties te vertalen voor Bernadette (die, ik merkte het wel, daarvan genoot).
Er ontbraken enkele vrienden en ook Ivo Hermans was er niet. Jopie had onlangs hetzelfde telefoontje als ik van hem gekregen. Allebei zorgden we ervoor dat we, volgens zijn richtlijnen aan telefoon, Seany erop attent maakten dat na 19 uur, als hij toen nog niet op het feestje was verschenen, ze “zijn” wijnflessen (uit “De koerier van Navarra” dus) mocht openmaken
En… Mijn verkoudheid lijkt voorbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten