Het was vandaag boodschappendag. We gingen onder andere naar Colruyt en aan de ingang van de winkel laadden we een stuk of zeven kartonnen dozen in ons karretje (die zullen dienen om noten en kweeperen in uit de delen en om boeken alfabetisch te sorteren). Ons van bij de aanvang overvol karretje viel dus goed op.
Roger (die het karretje duwde) heeft de gewoonte dat geregeld te laten staan terwijl we onze proviand uitzoeken.
Op zulk een moment, in de versafdeling, zien we een man achteloos ons karretje vastgrijpen en er mee verder rijden terwijl hij links en rechts naar de etenswaren keek. Gelukkig liep hij in dezelfde richting als wij, dus lieten we hem begaan en lachten we stilletjes naar elkaar. We legden zelfs nog een pakje boter in de bovenste kartonnen doos (waarin ook al onze andere aankopen lagen) zonder dat de vreemde man het opmerkte.
Toen hij echter een andere richting dan wij dreigde uit te gaan, maakten we hem er wel op attent dat hij met ons karretje aan de gang was. Toen pas bekeek hij de inhoud van het karretje en schoot hij in de lach terwijl hij zich verontschuldigde. En wij durfden eindelijk zelf ook echt in de lach te schieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten