Vandaag hielp ik Roger de nieuwe boekenkast naar onze bibliotheek dragen. Dat wil zeggen: hij droeg ze en ik zorgde ervoor dat hij nergens tegen stootte. Ze staat nog niet op haar plaats: er moet nog een of andere afwerking gebeuren ter plaatse. De vroegere kast is wel al leeggemaakt en van haar plaats gehaald maar staat voorlopig nog in de bibliotheek: ‘Die moet naar boven en dat kan ik niet alleen,’ legde Roger uit (en voor mij is die karwei te zwaar).
De boeken die uiteindelijk op de nieuwe kast zullen moeten, liggen “voorlopig” op de eettafel.
Ik hoop dat “voorlopig” echt voorlopig zal zijn, want binnen ongeveer een maand krijgen we zes vrienden op bezoek die ik graag in de “bibliotheek” en niet in de leefkeuken eten wil serveren.
‘We worden echt oud hé,’ zei ik tegen Roger. ‘Vind jij dat niet een raar gevoel? Twintig jaar geleden zou ik je nog geholpen hebben de vorige kast naar boven te dragen en zouden we meteen de nieuwe boekenkast hebben gevuld!’.
Wat we vandaag dus niet deden. We brachten wel de oogst van mijn opruimwoede van de laatste dagen naar het containerpark, zochten in de Delhaize van Heers naar kartonnen dozen die we er niet vonden (Roger zou nog noten rapen en appelen plukken), reden naar de winkel GMG in Klein Gelmen met hetzelfde doel, ontmoetten er Marie-Claire met wie we een babbeltje maakten, vonden er ook geen dozen en besloten onze dagelijkse wandeling in de buurt te maken.
Er is daar een abrupt hoogteverschil waarvan ik me steeds afvraag hoe die gevormd werd. Naar mijn weten loopt er geen enkele rivier door het dorp waarvan veel huizen aan de voet van die “langgerekte berg” liggen.
Wij liepen rond de “berg” omhoog (en dat voelde ik weer in mijn gewrichten, ondanks de glucosamine die ik opnieuw aan het slikken ben) om daarna weer te dalen (een verademing voor mijn gewrichten!) naar het dorp.
Na het avondeten (zuurkool) en mijn lectuur op papier, nog een mail van mijn zus en eentje van Bernadette beantwoord.
Bernadette en ik blijken veel gemeen te hebben en ze schrijft me heel regelmatig. Ze schrijft heel goed en in zo’n prachtig Frans dat ik mijn voornemen om haar Nederlands aan te leren volledig uit het oog aan het verliezen ben: ik leer van haar!
Op dit moment zijn er heel veel problemen in verband met ziektes en overlijdens in haar familie en, eigenaardig genoeg (of misschien toch niet? Zij wordt immers op 23 november 70 jaar en ik op 22 november 66 jaar), ben ik daar heel fel mee begaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten