Een heerlijke zondag

Deze middag gingen we naar dat mosselfeest met Rogers nicht Jeannine (ik ben geen mosselfan en at dus een zalmgerecht). Hoewel zij heel veel mensen te begroeten had, kregen we tijd genoeg voor een gezellige babbel en we beloofden heel snel nog eens bij haar langs te komen.

Om 14 uur reden Roger en ik naar het Leuvense waar we een afspraak hadden met Rogers zus L. en Zeger. Onderweg kreeg ik een bericht van dochterlief: of we na ons bezoek aan L. even langskwamen voor een drankje.

Zeger (op zijn fiets) en wij (per auto) kwamen tegelijkertijd aan in het rusthuis. L. stelde meteen voor nog eens naar de cafetaria te gaan maar helaas wilde ze weer binnen zitten, hoewel het vandaag opnieuw prachtig weer was. Twee uur hebben we zitten praten bij koffie, een wijntje of bier. Veel herinneringen opgehaald aan vroeger en heel veel gelachen (Zeger was er immers bij!). We kregen ook weer het gezelschap van zuster A. die eerst haar eigen zus in de gesloten afdeling van het rusthuis had bezocht. Nadat we om 17 uur L. naar de eetkamer hadden begeleid (en na zuster A. een uitprint van het dagboek van mijn grootoom missionaris te hebben overhandigd) namen we afscheid en reden we naar dochterlief en schoonzoon waar Zeger en wij opnieuw tegelijkertijd aankwamen.

Daar werden we uitbundig verwelkomd met verhalen over school en hun bezoek aan de kermis door de kindjes (die dus duidelijk pas van de kermis in Leuven kwamen), en door schoonzoon en dochterlief met een glaasje heerlijke champagne dat we op het terras dronken. Na een paar uur gezellig praten en veel lachen (ook heel leerrijke zaken kwamen aan bod, vaak in combinatie met de typische humor van Zeger: die zoon van ons zou het heel goed doen in het onderwijs, denk ik vaak) stelde schoonzoon ons voor te blijven eten. Hij en dochterlief hadden in de voormiddag immers lasagne klaargemaakt voor twee dagen. Uiteraard hoefde hij niet aan te dringen.

Dat werd smullen, echt, maar ik vrees dat, ondanks hun planning, schoonzoon en dochterlief morgen opnieuw aan de kookpotten zullen moeten staan! De wijn, die we erbij kregen, was weer heerlijk en de gesprekken werden steeds levendiger, diepzinniger en interessanter. 

Daarna toverde schoonzoon nog een citroentaart te voorschijn en ook daar kon niemand aan weerstaan. Stilletjes aan moesten de kindjes echter naar bed (ze probeerden het wel telkens uit te stellen, zo gezellig was het) maar uiteindelijk namen ook wij afscheid tegen 21:30 uur.

Wat een heerlijke zondag was het!