29 juli 2011, vrijdag
Deze avond hadden we in Leuven afgesproken met leraar-kunstenaar Jos Caes en zijn echtgenote Daisy. We hebben die mensen leren kennen via het internet toen ze foto’s zochten van Dirk Lambrechts. Jos wilde immers op een van zijn tentoonstellingen een hommage brengen aan onze overleden vriend die hij door het lezen van “Fado, de tranen van de Taag” had ontdekt. Het is op die prachtige tentoonstelling dat ik voor het eerst weer enkele mensen, die elkaar hebben leren kennen in het zog van Dirk, hier heb uitgenodigd. En het is op die eerste een beetje geïmproviseerde bijeenkomst hier dat we afspraken geregeld samen te komen.
Roger en ik gingen echter al veel vroeger naar Leuven en spraken in een café af met de broer van Dirk, de vriend van Colette zaliger. Het werd een aangenaam weerzien, hoewel overschaduwd door triestige herinneringen aan de ziekte van Colette.
Elvira wist dat we in Leuven zouden zijn en had ons gevraagd ook bij hen langs te komen. Dat deden we nadat we met onze vriend een datum voor een volgende ontmoeting hadden afgesproken.
En Geert en Elvira trakteerden ons op pas gebakken appeltaart. Ik heb Elena nog even mogen eten geven (en ik vond dat het er vlot inging ondanks het feit dat haar mondje constant ‘dada’ wil zeggen!) voor we naar de Koerier van Navarra vertrokken.
We hadden al vaak van die gelegenheid gehoord, maar dit was de eerste keer dat we er aten. Niet alleen Jos en Daisy, maar ook veel van onze Leuvense vrienden (waaronder Dirk zaliger, een goede vriend van de uitbater Ivo Hermans) hadden met zoveel lof over de Koerier van Navarra gesproken dat ik echt benieuwd was. En ze bleken allemaal gelijk te hebben. Nooit heb zo’n lekkere paella gegeten als daar! En wat een sfeer! En hoeveel heb ik wel bijgeleerd! Want het eten wordt bereid, met de nodige uitleg, terwijl de eters toekijken met een aperitief in de hand.
Foto Roger
Na paella à volonté met een lekkere rode wijn, boeiende gesprekken met Jos en Daisy, een hernieuwde kennismaking met Ivo – we hebben hem één keer ontmoet, zeker tien jaar geleden, bij de presentatie van een van Dirks boeken – en na heel veel herinneringen opgehaald te hebben voor Jos en Daisy die pas van Dirk hoorden na zijn overlijden, nadat ik met Daisy buiten twee keer een sigaret was gaan opsteken, dronken we nog een prachtige Malaga en kreeg wie het verlangde een kopje thee gratis. Jos had destijds voor zijn tentoonstelling enkele foto’s van Roger vergroot. En nu had hij daarvan een viertal exemplaren bij voor ons. Gratis, belangeloos, voor niets, zoals Dimitri Van Toren zou zingen. En dat was niet de enige verrassing! Toen we wilden vertrekken, gaf Ivo ons nog enkele cadeaus: een fles Oloroso (jaja, droge! Die hij in Brasschaat vindt). En… een van zijn boeken: “Maskers van de zon”.
Ik vroeg hem natuurlijk waaraan we dat verdiend hadden. En Ivo: ‘Om jullie te bedanken dat jullie eindelijk eens naar hier zijn gekomen! Dirk sprak zoveel over jullie!’
Maar dat was niet het einde van de verwennerij: er restte wat over van de paella, en ofwel Jos ofwel Roger mocht dat mee naar huis nemen. Jos en Daisy hadden andere plannen voor morgen, dus staat die rest nu in onze koelkast. Morgen wordt dat opgewarmd volgens de richtlijnen van Ivo (we kregen ook een kopie van zijn uitleg over het bereiden van paella mee)!
Die Koerier van Navarra is echt een aanrader!
En… Is het toeval of niet? Vandaag zou Dirk Lambrechts 67 jaar zijn geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten