Na onze brunch belde ik naar Nany (deze keer ben ik het niet vergeten!). Nadat ze een klein halfuur had verteld over al haar bezigheden, zei ik haar dat ik ging inhaken omdat ik onze werkkamer wilde schoonmaken.
'Neem toch een werkvrouw', was haar antwoord. Ik probeerde haar uit te leggen dat we geen werkvrouw kunnen betalen die, zoals ik, wekelijks 10 à 12 uur aan het schoonmaken besteedt.
Mijn moeder Nany zocht allerlei tegenargumenten, zoals dat niet elke kamer elke week hoeft schoongemaakt te worden...
En ik antwoordde dat zoiets hier nu ook al niet het geval is: aan het ritme van één kamer per dag geraak ik helemaal niet rond op één week! Integendeel, als ik na 9 dagen eindelijk aan het poortgebouw toe ben, zijn we al twee weken of meer verder (ik maak immers niet schoon op zaterdag, zondag, babysitdag, noch wanneer we een afspraak hebben voor de hele dag) en wordt het echt tijd om de eerste kamer weer onder handen te nemen.
Kleiner gaan wonen? Ik weet het, Nany zou heel graag hebben dat we ons huis verkopen en een appartement kopen in haar buurt. Maar... wij wonen zo graag in Haspengouw, we vinden de meeste mensen hier zo vriendelijk en op een appartement zouden we (en zeker Roger) maar moeilijk gedijen. En het laatste waar we aan denken is opnieuw naar het Antwerpse te verhuizen.
Dit alles gezegd zijnde, ik blijf toch een hekel hebben aan dat schoonmaken!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten