Familie

Weer geen wandeling vandaag: veel te koud (we zullen hier tot -10°c gaan dit weekend) en daarbij die ijzige  noordoostenwind!

Wel een lang telefoongesprek met Nany... en eindelijk nog eens een bezoek aan "onze zieke".
Ze zegt twee woorden meer dan de laatste keer dat we haar zagen (dat was nog in 2017) maar gebruikt ze te pas en te onpas. Het werd weer een moeilijke communicatie dus, al spreekt haar gezicht vaak boekdelen. Je merkt aan haar gezichtsuitdrukking dat ze je herkent, dat ze blij is je te zien, je leest van haar gezicht dat ze het beu wordt tevergeefs te proberen zich uit te drukken, je merkt ook dat ze blij is als haar echtgenoot ons foto's toont van de kleinkinderen...

Maar het blijft allemaal zo intriest!

We probeerden nicht Jeannine te bereiken (ze wilde immers meekomen als we nog eens op bezoek gingen bij ons zieke familielid): tevergeefs belde ik gisterenavond drie keer op haar vaste telefoon, twee keer op haar gsm, stuurde ik haar een sms en belde ik deze ochtend opnieuw op haar vaste telefoon. Ik begin me uiteraard zorgen te maken.

Deze avond, na het eten en nadat ik had gekeken naar een reportage over heel grote gezinnen (10 kinderen en meer) op een Franse zender (inderdaad, we hebben geen tv meer: ik keek op mijn pc-scherm), een lang telefoongesprek met de moeder van Debby. We ontmoeten elkaar heel binnenkort... en ik kijk daar echt naar uit!