Telkens als mijn vriend dit weekend herinneringen ophaalde aan vroeger en ik hem vroeg waarom hij nooit notities had gemaakt of een dagboek bijgehouden, antwoordde hij dat toch niemand zou naar zoiets vragen. Dat vond ik erg jammer.
Maar toen bleek, tijdens het gesprek, dat hij, bijvoorbeeld, tijdens een reis wel notities maakte. Ik zei hem dat die me erg zouden interesseren, waarop hij antwoordde dat ik ze na zijn dood wel te lezen zou krijgen.
Ik hoop dat hij gelijk heeft en dat zijn echtgenote niet doet zoals hijzelf een hele poos geleden heeft gedaan met mijn brieven!
Van ongeveer 1975 tot iets na 2003 correspondeerden we per ouderwetse brief met elkaar. Zijn brieven heb ik bewaard en tot een tiental jaar geleden bewaarde hij mijn brieven ook, dat wist ik.
Op een zeker moment, al terwijl ik mijn dagboeken was aan het overtypen, vroeg ik hem naar mijn brieven. Ik had immers het plan opgevat om onze (zeer interessante) briefwisseling over te typen.
Toen gaf hij toe dat hij bezig was zijn briefwisseling te verbranden (opruimen tegen dat hij zou sterven dus; hij is trouwens nog altijd bezig zijn - ontzettend - vele boeken van de hand te doen, zodat zijn kinderen niet te veel last krijgen met alles opruimen na zijn overlijden). Hij had nog een paar van mijn brieven niet verbrand en die kreeg ik terug. Veel te weinig echter om die jarenlange correspondentie te reconstrueren!
Toen hij gisterenavond (na het slapengaan van zijn vrouw) mij beloofde dat ik ooit die notities zou krijgen, dacht ik terug aan mijn grootmoeder Renwa van vaders kant. Zij had me beloofd dat ik ooit haar correspondentie met haar verloofde (die later mijn grootvader werd) zou erven. Helaas, dat had ze blijkbaar alleen tegen mij gezegd en toen ze overleed, vertelde mijn oom Ludo (haar oudste zoon) mij dat hij "uit respect" al de brieven, die hij had gevonden, had verbrand.
Ongeveer hetzelfde heb ik meegemaakt toen Marcel Inghels, onze pastoor in Matadi, overleed. Zijn overste had bij hem brieven van mij gevonden (die hij trouwens voor een deel letterlijk citeerde in zijn homilie op de uitvaart). Maar... toen ik daarna vroeg naar die brieven (die van Marcel Inghels gekregen had ik immers allemaal bewaard) vertelde hij me dat hij die "uit respect" had verbrand!😒
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten