De laatste dagen vroeg ik me dikwijls af waarom ik praktisch vlak na elk heengaan van een geliefde persoon van hem of haar droom maar nog niet van Nany (mijn moeder dus) heb gedroomd sinds oktober vorig jaar.
Maar... vorige nacht droomde ik wel van Nany. Weer was het zo'n eigenaardige droom: we gingen haar bezoeken (en met "wij" bedoel ik, buiten Roger en ik, ook zus Bie en broertje). We zaten gewoon te keuvelen over vrij onbenullige zaken maar ook mijn "Nononc" (die morgen 84 jaar zou worden als hij nog hier vertoefde) zat erbij.
Tijdens ons bezoek bedenk ik ineens dat er iets niet klopt in wat ik ineens weer besef een droom te zijn. Ik zeg tegen de anderen (enfin, de andere bezoekers - want op de een of andere manier was ik er zeker van dat mijn moeder noch Nononc kunnen horen wat ik zeg): 'Hier klopt toch iets niet! Nany is onlangs overleden: hoe kan het dan dat wij haar hier en nu bezoeken? Beseffen jullie niet dat we aan het dromen zijn?'
De "anderen" kijken me niet begrijpend aan maar ik dring aan: 'Zeg, als we niet aan het dromen zijn, dan zijn we misschien teruggekeerd in de tijd?'
Ik krijg daarop nog steeds geen antwoord maar Nany zegt me wel: 'Ik ben inderdaad dood nu'. En ze vertrekt meteen daarna, want "ze moet nog veel mensen ontmoeten".
In die (dus weer min of meer weer lucide) droom vraag ik me even af hoe de "anderen" zullen reageren op het antwoord van Nany maar helaas zijn ze ineens allemaal verdwenen. Nany is er wel nog even: ze wuift nog van ver naar mij, vlak voor ze verdwijnt en ik echt wakker word!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten