Toen we deze middag naar Borgloon reden, was ik nog steeds onder de indruk van het vreselijke busongeluk in Zwitserland waarbij zoveel Vlaamse kinderen de dood vonden. Maar ik had wel de indruk gekregen dat de media zich gedroegen als aasgieren. Elk half uur hetzelfde vreselijke nieuws, meestal zelfs opgeklopt… Alsof ze emotie wilden verkopen. Als ik bij de ouders had gehoord (gelukkig is dat niet het geval: een kind verliezen lijkt me het ergste wat je kunt meemaken), zou ik daar niet mee gediend zijn. Af en toe nieuws met verse feiten over de ramp zou daarentegen wel welkom zijn natuurlijk!
Maar we reden dus naar Borgloon en van daar stapten we nog eens naar Kuttekoven en terug. Ik hou wel van het piepkleine Kuttekoven, en er staan een paar huizen waar ik graag in zou wonen. Maar het leek me altijd al zo’n afgelegen dorp dat ik mij afvroeg hoe ik het daar zou redden zonder auto. Jawel, we hebben een auto, maar daar rijd ik niet mee. En het is al gebeurd dat ik hier te voet naar de Delhaize in Heers moest. Dat is goed te doen met de benenwagen: amper 20 minuten lopen.
Vandaag, toen we in Kuttekoven aankwamen, had ik het daarover met Roger die meteen op zijn horloge keek en antwoordde: ‘We zijn nu precies 15 minuten aan het lopen! Noem je dat afgelegen?’
En hij had gelijk! Dat dorpje ligt op precies 15 minuten loopafstand (via de vroegere spoorwegberm, wat je nog een mooie wandeling bezorgt) van de Aldi in Borgloon (we hadden onze auto in die buurt geparkeerd)!
En in Borgloon is er een rechtstreekse bus naar Hasselt, naar Tongeren en naar Sint-Truiden, terwijl wij hier alleen een rechtstreekse bus naar Hasselt hebben! In feite liggen we hier dus nog meer afgezonderd, zeker voor voetgangers!
Maar ja, stel dat we een huis in Kuttekoven hadden gekocht, ik had nooit Marie-Claire leren kennen!
Het werd een mooie lentewandeling (prachtig weer). Ik hoorde roodborstjes fluiten (onze vroegere overbuur had ons vorige zondag tijdens de wandeling in Ellezelles op die zang attent gemaakt – één van de weinige uitleg die ik heb kunnen verstaan), ik zag dat de meeste struiken aan het botten zijn. Maar de kerk van Kuttekoven was nog steeds “ingepakt” voor onderhoudswerken.
Enkele foto’s:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten