is een schone deugd en echt, ik oefen heel veel geduld de laatste weken. Het is de eerste keer dat homeopathie bij mij zelfs heel lang vergeten pijntjes te voorschijn tovert!
Zo werd ik gisteren wakker met (draaglijke, niet zoals in het echt) pijn aan mijn scheenbeen. Spontaan moest ik terugdenken aan een "ruzie" met een speelkameraadje, lang geleden, in Soyo bij Matadi.
Zijn "territorium" (lees: "grote tuin") was veel interessanter dan het mijne (ook tuin dus), want hij had een eucalyptusbosje en als je daarin vertoefde, kreeg je zo'n ontzettend fris gevoel. Alleen verbood hij mij de toegang tot dat bosje.
Ik ging er toch binnen (daagde hem eigenlijk uit), ik zag hem even nadenken, rondom zich kijken en uiteindelijk een metalen stang oprapen waarmee hij enkele keren tegen mijn scheenbeen sloeg.
Uiteraard zette ik mijn "verovering" niet verder. Ik zei zelfs niets meer tegen mijn kameraad: ik had zo'n pijn dat ik eigenlijk wilde huilen, maar daar was ik dan weer te fier voor. Ik droop dus stilletjes af.
En... thuis hebben ze altijd gedacht dat mijn manken van de volgende weken te wijten was aan een (nogal gebruikelijke in die contreien) valpartij. Ik ging toch niet mijn vriend verraden? Die me later de toegang tot het eucalyptusbosje niet meer ontzegde!
We zijn trouwens nog steeds bevriend en ontmoeten elkaar normaal gezien elk jaar (niet nu dus, wegens corona).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten