Maj maakt het goed, vertelde me haar zus, die me aanraadt voorlopig via de post contact met haar op te nemen. Onze longpatiënte (het was inderdaad een longembolie) is ook aan de beterhand en is in elk geval in goede handen. Allemaal opbeurend nieuws dus. En... je voelt de lente aankomen. Ondanks de bijna constante regen hebben we vandaag een hele poos in de streek rondgereden (onder andere even naar de winkel van de zus van Maj) en dat deed deugd.
Deze avond langer dan drie uur (virtueel) met Hendrik "vergaderd". Om oude foto's te bespreken voor die fotopresentatie waar hij mee bezig is.
Boeiend maar zoveel foto's dat ik me afvraag of Hendrik dat werk ooit af zal krijgen. Dat mag ons echter niet beletten verder te werken, ik weet het. Zo heb ik toch altijd geredeneerd, ook toen ik bezig was mijn dagboeken en de brieven van mijn vader over te typen: 'niet erg als het niet klaar geraakt: wat gedaan is, is gedaan'.
Sinds ik die reumaproblemen ("reumatoïde polyartritis" dus) heb, voorafgegaan vorig jaar door die problemen met mijn pezen, vraag ik me echter vaak af of ik ooit voort zal kunnen "werken". En... of het dus allemaal veel zin heeft gehad.
Dat is absoluut geen "plezant" idee maar... terwijl we deze avond met Hendrik herinneringen ophaalden aan de hand van oude foto's, dacht ik opnieuw: 'Jawel, het heeft allemaal wel zin, ook al geraakt het niet af!'
Bedankt, jongen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten