Onlangs, onder weg naar Lincent, zagen we een afslag naar Orp-Jauche. We besloten vandaag daar even te gaan wandelen. Dus weer in Wallonië.
Kort nadat we de snelweg hadden verlaten, kwamen we in een dorpje aan, en vermoedden dat het Orp-Jauche was (we hadden op een plaatje gezien dat we “Orp-le-Grand”, met daaronder “Orp-Jauche” binnenreden), of minstens Orp of Jauche (samengestelde dorpsnamen wijzen er meestal op dat een dorp uit minstens twee kernen bestaat). Het minuscule dorpje, met zijn nogal bouwvallige kerk en mooie huizen, stond me meteen aan. Wel leek het of ze daar weinig mensen van buiten het dorp zien: alle gordijntjes werden stiekem opzij geschoven! Maar de mensen die op straat waren (weer veel meer dan in onze dorpen, hoewel het vrij koud was) zegden allemaal heel vriendelijk goeiendag.
We wandelden het dorp door (het was echt heel klein) en genoten van de vele mooie huizen, de opvallende schuur in “tuffeau de Lincent”, en van wat we eerst dachten een kasteeltje te zijn, maar in feite een groot landhuis bleek.
Maar nog steeds vroegen we ons af in welke deelgemeente van Orp-Jauche we zaten (nergens konden we het uit opmaken). Dat het niet de hoofdgemeente was, hadden we begrepen omdat we ergens een richtingaanwijzer naar het “centrum” zagen staan.
In dat dorp was er ook een straat genaamd “Avenue Henri Pirard”! “Kindjes”, die straat is waarschijnlijk vernoemd naar jullie bed-overgrootvader! 
We merkten dat tussen twee huizen een GR-wandelpad liep en gingen het dus even verkennen.
Omdat het pad nergens een aftakking bleek te bieden terug naar het dorp, keerden we na een klein half uurtje op onze passen terug. We hadden wel één zijpad gezien, maar dat liep dood op de “Ghete” zoals het in die buurt geschreven wordt (in dorpen die dichter bij ons liggen, staat er altijd “Gette” - “Gete” in het Nederlands).
Toen hadden we natuurlijk al door dat we niet in het centrum van “Orp-Jauche” zaten, maar wisten we nog steeds niet in welk dorp dan wel. Thuis, na het avondeten, terwijl ik weer eens probeerde mijn “BTW-listing” in te dienen online (wat weer het bericht “fout 501” als gevolg had en mij zo ergerde dat ik een mail stuurde naar de BTW-dienst), heeft Roger het opgezocht. Dat mooie dorpje heet Maret!
We volgden met de auto de aanwijzingen naar het “centrum” en kwamen terecht in wat wel een stadje leek. Ik dacht dat we nu wel in hartje Orp-Jauche moesten zijn, maar nee, we bevonden ons weer in een andere deelgemeente: Orp-le-Grand met zijn Romaanse kerk.
Na een heel korte wandeling reden we verder naar Jauche, waar we een aanwijzing naar gezien hadden. In feite was Roger meer bekoord door een andere aanwijzing, namelijk naar Folx-les-Caves, waar mergelgrotten zouden te vinden zijn. Maar die route reed dus eerst door Jauche (Geten).
De kerk was open en weer vond ik daar een beetje spirituele rust. Kerken blijven voor mij toch bijzondere plaatsen!
Maar… in feite reden we naar Folx-les-Caves! En vooral naar die grotten. Die we met veel moeite vonden. Helaas, ze bleken vandaag gesloten (gelukkig voor mij eigenlijk, want mijn maag was al aan het rammelen van de honger!). Dat is dus voor een van onze volgende uitstappen!
). Ze bleef maar rondlopen met haar moeder, Roger of mij, stevig onze pink vasthoudend, in de tuin, op het terras, in huis, haalde al haar speelgoed uit. En toen liet ze – onbewust, denk ik – geregeld onze vinger los terwijl ze over en weer van haar speelgoeddozen naar ons liep met telkens andere spulletjes. 
)
