Vandaag heb ik veel tijd besteed aan telefoneren met een van onze “kindjes”. Als er problemen zijn, moet een moeder immers altijd haar luisterend oor lenen.
Daardoor vond ik geen tijd meer om naar mijn moeder te bellen, zoals ik eerst zinnens was. We kregen immers ook even het bezoek van neef Anton, met weer een volle lading boeken. Al de boeken die hij ons bezorgt, komen van bij zijn grootmoeder van vaderskant: nadat zij in een rusthuis werd opgenomen, vroeg Anton ons of wij geïnteresseerd waren in haar boeken die anders zouden versnipperd worden. Zoiets moet men ons meestal maar één keer vragen (hoewel ik denk dat we nu echt moeten ophouden met het verzamelen van boeken). Weer viel mij op dat er veel werken bij zijn van auteurs die wij ook graag lezen (en dus ook enkele boeken die we al hadden) én veel boeken die we nog niet hebben maar die gaan over onderwerpen die ons ook interesseren.
Roger is vandaag terug naar de garage moeten rijden. Gisteren schokte de auto ongewoon onderweg. Toen hij terugkwam en mij even uitlegde wat er in de garage uit de bus was gekomen, was ik net in dat telefoongesprek met een van de “kindjes” verwikkeld, en heb ik niet begrepen wat het probleem precies was. Daarna heeft Roger uren gespendeerd aan noten rapen en boeken schikken.
Nadat ik nog eens linzensoep had bereid en na ons avondmaal, herinnerde ik me ineens dat Roger onlangs vroeg of er nog boeken lagen op “onze slaapkamer”. Ik had toen spontaan “nee” geantwoord. Maar welke slaapkamer bedoelde hij, vroeg ik me nu af. We slapen nu immers op de slaapkamer van Hendrik (na een poosje op die van Elvira te hebben gelegen) en onze “echte” slaapkamer staat al jaren leeg te wachten op renovatie (er is nog heel veel werk in dit huis! En misschien is dat goed: heb eens gelezen dat Joden – kun je dat beamen, Hendrik?* – beweren dat zodra jouw huis volledig in orde is, het tijd is voor de eigenaar om dit ondermaanse te verlaten). Nu vroeg ik me dus af hoe leeg “onze” kamer wel stond: Roger heeft de neiging om wat in de weg staat te (ver-)bergen waar hij leegte vindt! Ik ging kijken: nog ongeveer 1500 boeken wachten daar om gerangschikt te worden! 
Het zal dus allemaal nog iets langer duren dan ik vermoedde. Maar kom, ik vind dat we dit werk moeten volhouden tot het einde, zodat ik eindelijk weer een boek dat ik wil (her-)lezen terugvind!
Het probleem is wel dat ik binnenkort enkele mensen zou moeten uitnodigen en dat dit onmogelijk is in ons huis zoals het er nu bijligt. Om uitgebreid te koken heb ik, door dat boekengedoe, trouwens ook geen tijd. De laatste dagen genieten we van heel eenvoudige, maar toch zo gezond mogelijke recepten.
Lieve mensen, ik wacht dus nog voor ik iemand van jullie uitnodig (onze “kindjes” uitgezonderd). Ik wil echt eerst eindelijk onze boeken op orde hebben!
O, en ik heb tijdens het schikken nergens mijn eigen boeken teruggevonden! Niet dat ik mezelf objectief zo’n grote schrijver vind, maar Roger had toch kunnen zorgen dat die boeken, al was het maar omwille van zijn betrokkenheid met mij, teruggevonden worden?
Ze stonden vroeger in de “bibliotheek” maar ik heb ze echt niet ontmoet toen ik de letter “M” rangschikte! Misschien vind ik ze terug tussen de boeken die Roger lang geleden op “onze echte” slaapkamer “verborg”?
* Hendrik heeft, door zijn werk, veel contact met Joden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten