Naar huis

Het bleef gisteren regenen tot we gingen slapen. Op de duur werkte het geluid van de op de tent vallende dikke regendruppels echt oorverdovend. Ik weet niet of het de hele nacht verder heeft geregend, maar toen we opstonden had het alleszins opgehouden. We konden onze kletsnatte tenten onder een droge, maar heel donkere, lucht opplooien.

 Foto Roger

Toen we gingen betalen wilde de uitbater ons het nieuwe zwembad (met plonsbad) van de camping tonen. Die camping wordt steeds beter. Eigenlijk vind ik het jammer dat die Flower campings niet bestonden toen onze kinderen nog kindjes waren! En Roger en ik hebben ons al afgevraagd of de Funflowers die je daar kunt huren (in deze periode was dat voor 33 euro per nacht) niet een oplossing zijn voor wanneer Roger het opzetten van de tent te zwaar zal vinden. Langs de andere kant, je moet dan wel op voorhand  reserveren, wat we nu nooit doen omdat we meestal niet op voorhand weten waar we precies naartoe gaan. En… Al vind je heel veel Flower campings in Frankrijk, in Spanje zijn er geen.

De uitbater vond dat het maar eventjes had geregend! Nu, hij vertelde ons ook dat het tijd was: na een lange koude lente hadden ze een warme, heel droge zomer gekregen, en de bomen en planten snakten naar water.

En dat kregen ze, want vlak na ons vertrek begon het weer te gieten!

Ik ga niet veel vertellen over de reis. Ik wist immers dat zodra we de snelweg op zouden gaan, het vrij saai zou worden en had een boek bij me in de auto. Om 10:25 uur zijn we vertrokken, om 11:25 uur staken we in Gien de Loire over en iets later reden we de tolweg op richting Parijs. We hadden immers besloten nog eens de Périphérique te trotseren. Om 12:50 uur reden we die gordel op en nog geen vijf minuten later stonden we al stil in een tunnel. Dat duurde gelukkig niet zo lang en al om 13:10 uur reden we richting Bobigny (ik schrijf nu wel “al” maar in feite waren dat toch al 20 verloren minuten). We picknickten met brood, fruit, ei, ham, kip en sla op de “Aire Vémars”, waar het opvallend koud was. Het regende er wel niet meer.

Om 13:48 uur reden we Picardië binnen, waar we meteen een waarschuwing kregen dat er enkele kilometers verder een opstopping was.  Daar zaten we in van 14:25 uur tot 14:55 uur. We konden zien dat het aan een ongeval lag.

Het regende weer, ik las en keek maar af en toe naar de weg, maar stelde wel vast dat we om 16:10 uur België binnenreden langs de Scheldevallei. In Borgworm gingen we de snelweg af om boodschappen te doen, en we zagen dat het er 19°C was. Warmer dan op die laatste “aire de repos”. Om 18:35 uur kwamen we thuis aan waar ik snel iets kookte met onze aankopen.

Na een telefoontje naar Marie-Claire (ik wilde haar laten weten dat we thuis waren, zodat ze zich geen zorgen zou maken als ze hier licht zag) en  het avondmaal zijn we beginnen uitpakken, heb ik een wasmachine laten draaien, hebben we de post doorgenomen (er wacht nog meer werk dan ik dacht), heeft Roger ons broodoventje aan het werk gezet, en heb ik snel een mailtje naar onze kinderen gestuurd. Er wachten nog veel andere mensen op een mail, er moet nog veel uitgepakt worden, onze tenten moeten afgespoten worden, de wasmachine moet nog een paar keer draaien, ik moet nog enkele facturen betalen, ik moet de boekhouding van de KVLS bijwerken, die onlangs aangekomen monografie nalezen en klaarmaken voor de drukker, en zorgen voor een vertaling die ik aan een vriendin had beloofd nog voor ons vertrek. En uiteraard een beetje schoonmaken. Eigenlijk heb ik al zin om opnieuw te vertrekken!

Langs de andere kant… Binnenkort zie ik hopelijk de “kindjes” weer, en onze “grote meid” en haar broertje!