1 oktober 2013
We zijn deze avond eindelijk online geraakt vlakbij de receptie, maar dat ging alleen via Internet Explorer. Onmogelijk mijn post van gisteren te publiceren. Voor het nieuws van de laatste dagen zullen jullie dus moeten wachten tot we op een andere camping zitten.
Deze camping valt op veel gebieden mee (ruime plekken, dorp op wandelafstand, rust en kalmte, enzovoort) maar de douches deugen niet. Het water spuit gedurende enkele seconden alle richtingen uit en dan valt de kraan uit en moet je er opnieuw op drukken. En de toegang tot het internet laat ook veel te wensen over. Maar kom, we betalen hier maar 17,10 euro per nacht.
Toen we deze ochtend wakker werden, waren onze Nederlandse overburen al vertrokken en waren wij de enige kampeerders. Normaal gezien houden we daar niet van (geen sociale controle meer) maar deze keer was de uitbater de hagen aan het snoeien en hield dus een oogje in het zeil. Deze avond zitten we hier weer met een viertal gezelschappen, waarvan twee Engelsen en een Nederlandse.
Wij liepen na onze brunch naar het dorp waar we een hele poos kuierden. Het is inderdaad een mooi dorp en omdat foto’s meer zeggen dan woorden:
Ik weet niet hoeveel graden het was, maar het was drukkend warm en de lucht was fel betrokken. Uiteraard kregen we dorst en we dronken een biertje op het terras van een van de twee cafés. Het is wel leuk de mensen te horen spreken met hun Occitaans accent! Ook in de winkel (in de buurt van Caussade) waar we later boodschappen deden, viel me dat op.
Nadat we nog wat gerust en gelezen hadden op de camping, stelde ik voor naar Saux te rijden. Ik had gelezen dat er rond het dorp Montpezat zes gehuchten waren met telkens een bezienswaardige kerk. Saux zou een van die gehuchten zijn.
Langs een golvend, bosrijk landschap reden we er naartoe, om vast te stellen dat er van het gehucht niets meer te vinden was. Alleen de kerk stond er nog.
Van daar reden we naar Gandoules, een ander gehucht dat nog bestond. We werden er ontvangen door blaffende honden, die later bleken niet al te kwaad te zijn.
Toen we wat later op het kerkhof rondliepen om onder andere een foto te maken van de omgeving, kwam ook een vrouw ons tegemoet. Het was duidelijk dat ze wat argwaan koesterde: blijkbaar komen er niet zo gauw toeristen in dat dorpje.
Deze avond hebben we even geaarzeld, maar uiteindelijk zijn we bij de tent komen eten. Op restaurant is het altijd zo copieus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten