Tijdens onze brunch hoorden we op de radio dat een enquête heeft uitgewezen dat 50% van de ondervraagden vindt dat gezondheidszorg moet geweigerd worden aan mensen ouder dan 85 jaar, aan terminale zieken en aan mensen die er een ongezonde levenswijze op na houden. Ik was geschokt en heb deze avond geprobeerd er iets meer over te lezen, maar vond dat niet meteen. En veel tijd had ik niet… Want dat schikken van onze boeken heeft ons praktisch de hele dag beziggehouden.
Maar kom, terug naar deze ochtend en dat nieuwsbericht. Roger zei meteen dat die uitslag de wijze van ondervragen verklapte: van waar anders die grens van 85 jaar? Ikzelf stelde me vragen bij die “ongezonde levensstijl”. Wie bepaalt of iemand ongezond leeft? Zal de staat straks bepalen wat wij mogen eten of drinken?
Iemand die gaat skiën, leeft die ongezond? Hij/zij riskeert toch een breuk op te lopen of onder een lawine terecht te komen? Iemand die veel gefrituurde spullen eet, leeft die ongezond? Ja, want hij neemt constant transvetten tot zich. Iemand die graag snoept, leeft die ongezond? Ja, want suiker kan bepaalde ziekten induceren. Iemand die veel vlees eet, leeft die ongezond? Natuurlijk, om dezelfde reden. Iemand die veel chips eet, leeft die ongezond? Ja (zie frieten). Iemand die rookt, is die ongezond bezig? Natuurlijk (en dat antwoord komt van mij, een rookster!).
Maar als een roker geen frieten, geen chips, geen - of toch alleen als het uit beleefdheid niet anders kan - suiker eet, weinig vlees eet, veel groente en fruit eet, en geen medicijnen gebruikt, leeft die dan ook ongezond in de ogen van die (naar mijn mening egoïstische) meer dan 50% van de ondervraagden?
Ik ben zeker van wel. Hij rookt en wordt dus gestigmatiseerd! Veel van de mensen die anderen veroordelen vergeten dat zij zelf hun genoegen vinden in zaken die (bijna?) even slecht zijn, zoals bijvoorbeeld suiker .
Ik zei tegen Roger dat ik het vermoeden heb dat het gemak waarmee je nu euthanasie kunt laten “plegen”, maakt dat de mensen op de duur minder belang gaan hechten aan het leven van ouderen. Hij gaf me gelijk: ‘Wees zeker dat het nog verder zal gaan!’
Binnen 20 jaar euthanasie zo goed als verplicht op 70 jaar (vlak na het op pensioen gaan dus?)
Na dat vrij diepgaand gesprek, hebben we voor de rest van de dag weer boeken gesorteerd. En mijn eigen boeken heb ik teruggevonden! Veilig opgeborgen door Roger in onze “echte” slaapkamer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten