In Godsnaam

We waren pas thuis van onze reis toen zuster Godwine ons belde: ‘Jullie moeten op 22 oktober absoluut naar de lezing “In godsnaam” van Annemie Struyf gaan in Heers en later er hier komen over vertellen!’

Ik heb Roger zover gekregen dat we er in de bibliotheek kaartjes voor kochten, al vroeg hij mij constant waarover het dan wel zou gaan. Ik heb al verteld dat we geen tv kijken, dus de gelijknamige serie hadden we niet gezien.

Vandaag maakten we tijd voor een korte wandeling, in een bos aan de rand van Hasselt. Het was prachtig herfstweer: rond de 20°C, beetje wind, paddenstoelen, bladeren die rood beginnen te verkleuren en rond te dwarrelen. Het zou een prachtige wandeling geworden zijn… Als er niet het lawaai was van de snelweg en van windturbines… En niet dat zwerfvuil dat we weer ontmoetten midden in een bos. Wie in godsnaam doet de moeite die spullen daar te gaan deponeren?

Terwijl Roger verder boeken op de planken zette, ben ik  het volgend nummer van Oostland beginnen nalezen. Er staan heel mooie teksten in… Maar weer heb ik me geërgerd aan het feit dat sommige mensen hun bijdrage duidelijk zelfs niet één keer herlezen! Uiteraard ben ik nog niet klaar met die job.

Deze avond gingen we dan naar die lezing. Roger vond het nogal zweverig, ik vond het goed, al werden de anekdotes soms wat te fel uitgesponnen. Maar Struyf vertelt heel vlot, en het geheel (over het voorbereidend werk voor de serie, over liefde, vriendschap en dood, over zingeving aan het leven en over haar boeken) was boeiend. Terwijl de zaal aan de lippen van de spreekster hing, hoorden we buiten de eerste donderslagen knetteren. En in een gietende regen reden we terug naar huis.

Bij het publiek zaten weer Maj, Danielle en Frans samen met enkele andere mensen aan een tafel en aan een andere tafel enkele mensen van Heemkunde. Helaas was er nergens meer plaats bij voor ons (we kwamen nogal laat aan). Misschien een geluk, omdat we anders na de lezing misschien waren blijven hangen… terwijl thuis nog wat werk wachtte.