Ik heb vandaag het poortgebouw onder handen genomen (voor zover dat mogelijk is: zoveel rommel! - ik val wel in herhaling wat die rommel betreft 
Ik kan trouwens ook nog niet beloven dat we in de bibliotheek-eetkamer terecht zullen kunnen. Deze avond, na de vernissage, ben ik nog eens gaan kijken. Ik heb toen beslist te doen zoals Roger: de “rommel verhuizen”, naar onze niet echt zo lege “echte” slaapkamer. Voor zover mijn rug het toelaat natuurlijk, want ik merk wel dat ik hulp zal nodig hebben. Daarna moet ik dat vertrek serieus onder handen nemen na al die werken, dus nog veel schoonmaak voor de boeg!
We hebben vandaag ook bijna drie kwartier rondgelopen in Borgworm (Waremme in het Frans). Een levendig stadje! Daarna, terwijl ik met mijn rechterhand een koude schotel met maatjes klaarmaakte, met mijn linkeroor naar mama Nany aan telefoon geluisterd (eigenlijk wilde ik Elena opbellen via haar ouders: onze grote meid is vandaag voor het eerst naar een museum geweest. Maar daar schoot dus geen tijd voor over). Ik moest echt tegelijk “koken” en telefoneren, want anderhalf uur na ons avondmaal werden we verwacht in Herentals, op het kasteel Le Paige, voor de opening van de tentoonstelling van Roger Modamske en Marcel Somers. Edith Oeyen zou daar normaal gezien ook naartoe zijn gegaan, maar werd op het laatste nippertje verhinderd om gezondheidsredenen.
Heel veel volk, toespraken, receptie, maar vooral de nieuwe, mooie werken van Modamske nog eens kunnen bewonderen. Deze keer ging het over het begin van de ruimtereizen, een tijdperk dat bij mij ook veel herinneringen oproept (Roger Modamske werkt met thema’s, daardoor komt het trouwens dat de KVLS volgend jaar iets wil/kan met hem ondernemen in verband met de herdenking van de “grote oorlog” van 1914-1918). En uiteraard ook Roger Modamske en zijn heel mooie vrouw Kristien weer ontmoet.
Genoten van de schilderijen van Modamske. Ik weet niet hoe hij het doet, maar hij speelt met zachte kleurnuances! Ongelooflijk wat hij daarmee bereikt!
Marcel Somers kende ik niet en normaal gezien zeggen “installaties” mij niet veel. Maar vanavond ontdekte ik een samengaan tussen wetenschap en kunst: echt ingenieus, plezierig en vaak heel mooi!
Een van zijn “installaties” was een “Kwikschakelaar in rust”en ik moest denken aan al wat Roger al heeft “uitgevonden”. Alleen gaf Roger (ik heb het hier over mijn liefke hé, niet over Roger Modamske) daar nooit een artistieke toets aan. Toen we in 1980, na de aankoop van ons huis in Antwerpen, merkten dat er geregeld water in de kelder stond, heeft Roger bijvoorbeeld, in plaats van een speciale pomp te kopen, een gewone pomp aangesloten op een zelf ontworpen kwikschakelaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten