Het is hier niet de plek om over de relaties van onze kinderen te spreken, maar vandaag maak ik even een uitzondering. Anneke en Hendrik gingen enkele maanden geleden vriendschappelijk uit elkaar. Ik geloofde tot voor kort dat het tijdelijk zou zijn… tot Hendrik Sam leerde kennen. Ze zou hem gisterenavond naar hier vergezellen. Ik miste Anneke heel fel en was een beetje bang dat ik me onwennig zou voelen in het bijzijn van Sam.
Niets van dat echter! Het werd een heel gezellige avond met een heel vriendelijke, joviale en behulpzame Sam. Welkom in ons midden, meid! (Anneke, je weet dat je hier ook altijd welkom blijft hé). Ik had Alu gobi klaargemaakt (en voor vandaag broccolisoep en koeskoes) die fel werd geapprecieerd.
Met Hendrik op bezoek is het moeilijk om niet te lang op te blijven, maar deze keer gaven we blijk van enige discipline: deze middag ontvingen we fris en monter de andere kinderen.
Elena had een staartje in het haar en pronkte met haar haarspeldjes en haar nieuwe outfit. Matthias begon al goed gezind te lachen toen hij binnenkwam. Gelukkig konden we weer in de eetkamer zitten zodat de kleintjes meer speelruimte hadden. Daar hebben ze van gebruik gemaakt!
Elena speelde onder andere Sinterklaas. Aan ieder van ons gaf ze wat speelgoed nadat ze ons had gevraagd wat we wilden hebben. Maar toen haar vader een schommelpaard vroeg, kreeg hij ocharmen slechts haar minuscule speelgoedgiraffe “cadeau”. Matthias had nu alle ruimte om rond te kruipen en voelde zich duidelijk de koning te rijk. Hij kan van die heel komische, expressieve gezichtjes trekken: grappig en snoezig! Tot hij te moe werd. We probeerden hem tevergeefs in slaap te wiegen in de kinderwagen: enkel in de armen van zijn mama wilde hij naar dromenland vertrekken (zijn ouders hadden de babyfoon vergeten, dus konden we hem niet in het kinderbed op de verdieping leggen).
Ons etentje (aperitief met hapjes, soep, koeskoes, dame blanche – volgens Elena een “familie-ijsje met chocolade” - en koffie) bracht ons tot bijna 18 uur (en ondertussen was Elena op haar beurt op mijn schoot in slaap gevallen): toen was het hoog tijd voor Zeger, zijn zus en schoonbroer om met de kindjes terug naar het Leuvense te rijden, en brachten Roger en ik Hendrik en Sam naar het station in Tongeren.
Thuis hebben Roger en ik, blij en dankbaar voor de heel gezellige dag, nog een klein uurtje opgeruimd!
O ja, en Zeger heeft onze televisie weer aangesloten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten