Een doodgewone, regenachtige dag

Ik schrijf “regenachtig” maar eigenlijk regende het de hele tijd! De wind maakte ook dat het vrij koud aanvoelde tijdens onze boodschappen: het leek wel of de herfst voorbij is en we de winter zijn ingetreden. Maar misschien is dit maar tijdelijk: ik hoorde dat er warmere temperaturen worden voorspeld voor de volgende dagen.

Zoals altijd bij onze wekelijkse boodschappen (meestal in Sint-Truiden) deden we achtereenvolgens de Lidl, de Aldi en de Colruyt aan, plus vandaag uitzonderlijk ook Delhaize, omdat we de bakharingen die we deze avond wilden eten nergens anders vonden.

Toen we thuiskwamen, vond ik een vertaling op mij wachten, waar ik dan ook nog voor de bereiding van ons avondmaal en na het eten mee zoet was. Ik had voor onze boodschappen al de rommel van het weekend opgeruimd, maar terwijl ik kookte (en na het smullen van de bakharing – met gebakken uien! - ook) heeft Roger zitten zoeken naar de afstandsbediening van ons televisietoestel. Hij had vorig weekend, ondanks de drukte, immers de tijd gevonden om wieltjes te zetten onder de tafel die we onlangs kochten bij Ikea. En stelde daarna samen met Zeger vast dat onze tv-afstandsbediening zoek is. Waarschijnlijk, dacht ik toen we die niet terugvonden in de “bibliotheek”, ergens veilig opgeborgen voor de werken, en vergeten waar dat was.

Roger heeft niet gevonden wat hij zocht… Maar wel nog enkele dozen vol fictieboeken! Ze blijven maar te voorschijn komen vanuit de donkerste hoeken van ons huis! Dat ligt natuurlijk aan mijn liefke die eender wat eender waar opbergt (overal waar hij een “leegte” vindt) als er niet meteen plaats voor blijkt te zijn. En ook aan mij omdat ik sommige kamers – zoals Rogers ateliers – niet fatsoenlijk schoonmaak: te veel (blijkbaar soms kostbare, enfin, niet in geldwaarde maar in gevoelswaarde)  rommel.

Over die “rommel” gesproken: ik had tegen de “kindjes” dit weekend gezegd dat ze uit onze dubbele en driedubbele boeken mochten kiezen wat ze wilden meenemen. Daar zijn veel klassiekers bij, maar geen van de drie “kindjes” heeft er naar omgekeken! 

Zodra Roger en ik naar het hiernamaals zijn vertrokken, gaan die boeken dus de “versnipperaar” in. Of zouden de “kindjes” dan toch de moeite doen om die naar een kringwinkel te brengen?

Na ons avondmaal, mijn uurtje lectuur in de relax, een telefoontje met Nany en die vertaling heb ik de binnengekomen mails gelezen en beantwoord… En genoten van heel mooie teksten die iemand mij opstuurde.

Ik vermoed dat ik nog niet mag verklappen van wie die zijn, maar echt, ze deden me denken aan “Toi et moi”.

En, om de dag te beëindigen, een aflevering van Star Trek. Goed: ik heb er echt van genoten!