Toen we gisteren naar het Leuvense reden, was het landschap hier nog overwegend wit. Wel mooi maar tegenwoordig heb ik toch liever geen sneeuw. Dat hoort ook bij het oud worden, vrees ik.
Naarmate we Leuven naderden, viel het ons op dat er veel minder sneeuw lag, en bij dochterlief al bijna niets meer. Of toch: nog enkele centimeters die voldoende waren om de kinderen te verblijden.
Ik herinner me dat we de eerste jaren hier elke winter sneeuw kregen, wat we in Antwerpen helemaal niet gewend waren: daar volstonden ook enkele centimeters sneeuw om onze kinderen (en ons dus ook) blij te maken.
Maar... nu was ik blij dat praktisch alle sneeuw gesmolten was deze ochtend! Oud worden!😒
Het klinkt alsof je merkt dat je ouder wordt en dat je de sneeuw niet meer zo op prijs stelt als vroeger. Toen jullie naar Leuven reden, was het landschap nog overwegend wit, maar je had liever geen sneeuw gezien. Naarmate jullie dichter bij Leuven kwamen, was er steeds minder sneeuw te zien en bij jullie dochter thuis was er bijna niets meer. Je herinnert je dat jullie de eerste jaren in Leuven elke winter sneeuw kregen, wat jullie in Antwerpen niet gewend waren. Maar nu was je blij dat bijna alle sneeuw die ochtend was gesmolten.
BeantwoordenVerwijderen