Mijn innerlijke wekker maakte mij nog voor mijn gsm wakker (ik haat wekkers, vandaar) en dus voelde ik me niet echt uitgeslapen deze ochtend om 8 uur. Toch had ik heel goed geslapen! Om 8:45 uur werd ons ontbijt opgediend (heel lekkere dingen en heel copieus) en rond 9:20 uur vertrokken we naar de kerk van Herzele.
Een mis met veel klassieke muziek, liedjes in het Nederlands en het Afrikaans, slechts 50 mensen in de kerk (we behoorden dus tot die "bevoorrechten" - later viel me op dat praktisch elk voor ons onbekend familielid wist wie Roger is: ik vermoed dus dat Gerard Roger ook als zijn beste vriend beschouwde), maar jammer genoeg een slechte akoestiek. Roger en ik zijn wel twee keer van stoel veranderd, omdat er iemand te dicht bij ons kwam zitten (volgens de Coronamaatregelen dus).
Na de eigenlijke begrafenis reden we naar een kasteel in de buurt. Daar werden we ontvangen op een verwarmd (het voelde echt koud aan in vergelijking met gisteren), overdekt terras, aan tafels van vier. Gesprekken met de zoon en de echtgenote van Gerard. Hij zou enkel mentaal afgezien hebben omdat hij de aftakeling voelde. Gerard kampte al een poosje met gezondheidsproblemen maar de genadeslag kreeg hij (vlak na zijn vaccinatie) van bloedklonters en een hersenbloeding. Eigenaardig genoeg maakte niemand onder hen een link met het vaccin.
Uiteindelijk zaten we aan tafel met de broer van Gerard en zijn echtgenote, mensen die ik nog niet kende. Aangename, vlotte mensen, zoals Gerard zaliger zelf trouwens. Roger bleek die broer wel gekend te hebben (hij studeerde samen met Gerard in Leuven) en er werden dus veel herinneringen opgehaald terwijl we genoten van een rijke koude schotel, kaas en taart met daarbij koffie of wijn.
Tegen het einde kregen de mensen de neiging van tafel te wisselen, waarbij er soms tot 7 mensen aan één tafel zaten. Toen de uitbater ze erop attent maakte dat dit niet toegelaten was, werd er spontaan geantwoord: 'Ja, maar iedereen is gevaccineerd'. Daar heb je het dus: mensen denken dat het vaccin alles oplost, zoals ik voorspelde. Uiteraard aanvaardde de uitbater dat excuus niet!
Iets over 15 uur namen wij afscheid van iedereen, nadat ik de echtgenote van Gerard beloofde zo snel mogelijk te bellen. We deden er precies twee uur over naar huis. En daar vond ik een mail van Elena: haar spreekbeurt was een succes geworden, en ze had een "Griekse mythe" geschreven. Of ik haar verhaal wilde lezen. Uiteraard wil ik dat heel graag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten