Ik maakte voor ons avondmaal "boeuf bourguignon" klaar. Dat was uiteraard niet de eerste keer... maar het was wel de eerste keer dat ik probeerde een recept letterlijk te volgen. Eigenlijk een uitdaging voor mij dus.
Ik had een heel oud receptenboek (begin jaren 70 nog cadeau gekregen van mijn vriend André zaliger) geraadpleegd en samen met Roger besloten we dat ik deze keer niet mijn eigen gevoel maar wel zo nauwgezet mogelijk het eigenlijke recept zou volgen.
Ik verving uiteraard toch de "zelfgemaakte bouillon" door een half bouillonblokje (maar voegde geen zout meer toe aan mijn bereiding) en deze keer deed ik er wel zoute spekblokjes bij, wat ik vorige keren nooit deed. Voor de rest leek mijn bereiding ongeveer op wat ik vorige keren in elkaar flanste. Ik had er deze keer ook geen zilveruitjes aan toegevoegd (wat ik één keer wel deed omdat ik die variatie ooit in een "vrouwenboekje" las): het eenvoudige recept uit mijn oude kookboek repte daar ook niet over.
Het resultaat? Ik vond het veel te zout, bijna oneetbaar! Roger vond het lekker hoewel "iets te zout". Volgende keer laat ik toch weer de spekblokjes en het bouillonblokje weg!
Maar... vroeg ik me daarna af: hoe zullen we nog lekker kunnen koken en eten als vlees ooit wordt vervangen door nepvlees? Nu al vind ik het moeilijk te koken voor schoondochter Debby (en wat een geluk dat ze "slechts" vegetarisch eet en niet veganistisch!).
Want... ik viel deze avond op een vlogger die veganistische vleesvervangers test.
Eigenlijk is dan de eerste vraag die ik me altijd stel: waarom "vlees" willen namaken als je geen vlees wilt eten?
Die vlogger vergelijkt enkel de smaak, de textuur enzovoort (en zijn conclusie is eerder negatief voor de "nepproducten") ... maar de ingrediënten waaruit dat "nepvlees" bestaat, zijn blijkbaar ook niet de gezondste! En al zeker niet voor mijn RA!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten