Vandaag was het rustiger. Nany vroeg aan telefoon wel nog eens wanneer we eindelijk nog eens op bezoek komen en ik heb herhaald (want ik had het haar al drie keer gezegd) dat het heel binnenkort zou zijn en dat we zullen vergezeld zijn van een kleine delegatie van ons gezin (enfin, vroeger gezin: vermits onze kinderen niet meer bij ons wonen, behoren ze niet meer tot ons "gezin" veronderstel ik). Dat wist ze niet meer. En toch vertelde broertje me aan telefoon vandaag (ja, ik heb alles bij elkaar een paar uur aan telefoon gehangen vandaag) dat toen hij Nany onlangs bezocht, ze nog heel goed wist wanneer wij zouden komen. Blijkbaar fluctueert haar geheugen.
Ook een telefoonoproep van Rogers nicht Jeannine. Die zich zorgen om mij maakte, de schat, omdat ze ons al zo lang niet meer had gehoord of gezien - ik denk dat het van april of mei geleden is inderdaad. Ik verzekerde haar dat het elke dag een beetje beter gaat met mij (ik zei maar niet dat ik nog steeds niet in staat ben om echt te gaan wandelen, want zij is er eigenlijk slechter aan toe dan ik). Ik beloofde haar ook heel snel nog eens op bezoek te komen maar, terwijl ik het zei, vroeg ik me af wanneer dan wel. Vlak na de drukke dagen die ik verwacht? Want, ik herhaal, ik zou zo graag ook nog eens op reis gaan en, als we daarmee nog te lang wachten na volgende week wordt het veel te laat op het jaar!
Wat ben ik eigenlijk toch een moeilijke vrouw! Ik wil zoveel mensen (eindelijk) terugzien, op reis gaan en tegelijkertijd wil ik geen te druk leven leiden en heb ik daarom (echt waar!) soms heimwee naar de lockdown omdat toen iedereen begreep dat je niet van her naar der kon (mocht) hollen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten