Sinds we zo weinig kamers verwarmen, lijd ik veel uren kou hier in huis. En klaag ik dus ook te veel volgens Roger.
Het eigenaardige is dat hijzelf praktisch de hele dag met een (oude) jas aan binnenshuis rondloopt! Dan is het gemakkelijk te zeggen dat "het toch niet zo koud is"! Zo ver drijf ik het zelf nog niet: ik wil wel nog iets meer aantrekken als we naar buiten gaan!
Ik denk de laatste tijd vaak terug aan de winters bij mijn "marraine"! Bij mijn andere grootouders heb ik, voor ons vertrek naar Congo, slechts eventjes gelogeerd: in 1953, waarschijnlijk eind februari-half maart. Daar ondervond ik enkel comfort! Ik weet niet of ze daar toen al een vorm van centrale verwarming hadden maar zelfs op die prille leeftijd merkte ik aan heel veel details het verschil met het huis van "marraine".
Bij "marraine" was het immers helemaal anders, zeker op comfortgebied. Ik vermoed dat, als zij even laat zou opgestaan zijn als wij nu, we ook uren in de kou zouden hebben gezeten! Al heel vroeg echter stookte ze de kachel (een "Leuvense stoof") en tijdens ons ontbijt was het echt al aangenaam warm in de woonkeuken. Ik heb me vroeger echter nooit afgevraagd hoe vroeg "marraine" dan wel opstond en hoe lang zijzelf in de koude zat! In alle andere kamers van het huis was het ijskoud en zelfs naar toilet gaan leek op een marteling (niet meer na onze eerste termijn in Congo, want toen was er al een wc bijgeplaatst in huis, weliswaar niet verwarmd maar toch minder koud in de winter dan de vroegere houten plank met een gat erin in de tuin).
Het grote verschil met nu is dat het leven zich toen vooral afspeelde in de leefkeuken en dus alleen die kamer werd verwarmd terwijl we nu elke kamer willen verwarmen.
Daar zijn wij nu in dit grote huis (hopelijk voorlopig) van afgestapt maar wat blijkt het moeilijk terug te keren in de tijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten