Die titel is niet van mij: ik (her)las hem zopas op de blog van Guy Missotten zaliger.
Het was een rustige, op het randje van luie, dag. Ik hou daar wel van maar ik weet ook dat de meeste mensen dat een "verloren dag" noemen. Ik niet, want zulke dag geeft me veel tijd om te dromen en te denken.
Na een vrij luie dag dus (eigenlijk enkel een wasmachine laten draaien, gekookt, afgewassen en eindelijk alle mails beantwoord) las ik verder de blog van Guy en viel ik zopas op die post. Helaas ken ik tegenwoordig veel mensen (die zich vaak "schrijver" noemen) die weigeren te "gehoorzamen" aan de (grammaticale en andere taalkundige) regels van hun "moeder de taal" en helaas zit ik zelf steeds te schipperen tussen twee "moedertalen"! Hoewel, misschien is mijn tweetaligheid toch een voordeel, al betekent dat in geen van de twee talen alle nuances onder de knie hebben (wat ik eigenlijk heel erg mis!)?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten