Tussen enkele schoonmaakkarweitjes door heb ik vandaag nog eens gekeken naar een aflevering van "Toogpraat", deze keer met de mij tot nog toe onbekende Paul Boonefaes. Over onder andere "Woke". Heel interessant, niet enkel omdat ik zijn mening grotendeels deel.
Op een zeker ogenblik herinnert Boonifaes zich dat toen hij jong was, één inkomen volstond om een huis te kunnen kopen én een huishouden met vier kinderen te onderhouden en stelt hij vast dat dit nu onmogelijk is geworden. Roger en ik hebben het daar al vaker over gehad. 'Vrouwen moesten zo nodig emanciperen, hé', zegt Roger dan maar ik denk dat er een andere reden is waarom vrouwen werden aangemoedigd opnieuw buitenshuis te werken.
Een huisvrouw brengt immers niets op aan de staat. Als zij uit gaat werken, moet ze vervangen worden door iemand die de kinderen opvangt, iemand die het huis schoonmaakt enz. en dat alles brengt wel op aan de staat. Ik heb het er al eens over gehad: als ik bij mijn buurvrouw ga schoonmaken en zij bij mij, hebben we later allebei wel recht op een pensioen (ik ga er van uit dat we officieel werken) maar hebben we ook heel veel geld aan de staat gegeven (terwijl we vroeger eigenlijk hetzelfde werk deden maar in ons eigen gezin).
En dat lijkt me niet gezond. Ik weet het, ik heb zelf een hekel aan het meeste huishoudwerk, maar toch vind ik het gezonder als een van de ouders zelf zorgt voor de kinderen, het huishouden enz. Wat ik dan ook gedaan heb tot ik vond dat de kinderen groot genoeg waren (en ik begrepen had dat Roger zijn werk niet zo heel graag meer deed). En dan nog had ik het geluk dat ik les kon geven in de school van onze jongens (vlakbij de school van ons meisje) en later thuis kon werken aan mijn vertalingen zodat ik toch nog genoeg tijd overhield voor de kinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten