Ik herinner me dat we ooit onze familiezieke bezochten samen met nicht Jeannine zaliger. In het terug naar huis rijden, zei Jeannine me toen: 'Dit is toch echt een geval waarin de patiënt beter op voorhand euthanasie had gevraagd voor als ze in zulke situatie zou belanden'. Uiteraard ging ik absoluut niet akkoord met Jeannine: voor mij betekent euthanasie immers nog steeds "doden".
Ik blijk echter een van de weinigen te zijn die nog zo redeneert; ik herinner me bijvoorbeeld dat een vriendin me ooit de mond snoerde door te beweren dat euthanasie niet "doodt" maar "bevrijdt".
In Frankrijk "staan ze nog niet zo ver als hier": daar is euthanasie (voorlopig) nog verboden. Deze avond, na een rustige zaterdag, keek ik onder andere naar een reportage over de stand van zaken voor een eventuele euthanasiewet in Frankrijk en ik merk (ondanks de titel die zegt "sterven is niet doden") dat de meeste dokters niet happig zijn op euthanasie omdat ze de daad nog vereenzelvigen met "iemand doden" maar dat ze wel vinden dat er niet voldoende palliatieve zorgen worden voorzien in Frankrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten