Interessante en aangename avond gehad in de bibliotheek. Maj Vandergeten organiseerde er een literaire avond. We ontmoetten er onder andere een lid van Heemkunde Groot Heers, Christiane Henry, Frans Vandueren, Danielle Houbrechts en uiteraard Maj, haar echtgenoot Charly en haar zus Lieve. Er werd voorgelezen, Danielle vertelde ons hoe haar boeken tot stand kwamen, we kregen heel lekkere wijn aangeboden, er werd gesproken over boeken en literatuur, en geregeld kregen we een streepje livemuziek te horen.
Ineens vertelt Maj daar toch dat er in het gezelschap meer mensen zijn die boeken schrijven, en ze spreekt eerst mij aan. Een van de bibliothecaressen (ik heb niet gezien of het Wendy of Monique was) haalt er mijn boeken bij (ik heb wel gemerkt dat het laatste boek, “Bruce” dat ik samen met mijn zus schreef, ontbrak: niet aanwezig of uitgeleend? Dat zal ik eens moeten onderzoeken! 
). Oei! Ik spreek niet graag over mezelf (schrijven des te liever, maar dat verplicht niemand tot lezen, terwijl spreken de anderen wel verplicht tot luisteren). Daarna werd Frans Vandueren om dezelfde reden “geïnterviewd”.
Ik merkte wel op dat Roger en ik de enigen bleken die én van Frans én van Danielle boeken in huis hebben!
De sfeer was ongelooflijk gezellig en gemoedelijk! En Frans Vandueren nodigde ons allemaal uit op de vernissage in de Herkenrodehoeve (waar hij woont) van de tentoonstelling “Robert Vandereycken, 65 jaar creatief”. De schilderijen die ik zag op de uitnodiging spraken me fel aan, dus gaan we!
Echt een geslaagde avond, Maj! Bedankt!
O ja, toch nog eventjes over dit. Toen mijn “De Ivoren Toren” destijds klaar was voor uitgave, heb ik aan de mensen van uitgeverij Zuid& Noord gevraagd om zelf een tekst te schrijven voor de achterflap (ik dacht dat dit “objectiever” zou overkomen). Toen heb ik mijn lesje wel geleerd: die tekst staat vol fouten en dekt helemaal de lading van het boek niet! En toen ik hem las, was het te laat: de boeken waren gedrukt! Ik heb toen echt getreurd: ik beschouwde dat als een van mijn beste boeken, en dan gebeurt er dat! Later dacht ik daar niet meer aan, maar vandaag, terwijl dat boek van hand tot hand ging, voelde ik me vreselijk slecht! Iedereen die een boek uitgeeft, zeker bij een kleine uitgeverij, weet dat de achterflap meestal door de auteur zelf wordt verzorgd. Ik had, voor ik deze avond dat boek doorgaf, wel gewezen op wat er verkeerd was gelopen, maar nogmaals, wie luistert er zo aandachtig dat hij dat onthoudt? Ik herinner me dat ik, na de uitgave van dat boek, de verantwoordelijke persoon (want ik weet wie het is) heb aangesproken, en dat die gewoon niet inzag wat er verkeerd was gelopen, zelfs de grammaticafouten niet zag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten