Haast en spoed... bieden soms voordelen

Eerst dacht ik "Wat een hectisch gedoe" deze middag!

Elena, Matthias en Eva om 12:15 uur van school afgehaald.Tegen dat we de kindjes verzameld hadden en we terug bij de auto waren, was het bijna 12:30 uur.

Roger installeerde ze in de auto terwijl ik hun lunchdozen uit hun boekentassen haalde. En, onderweg naar de dansschool, aten ze. Elena liet haar boterhammen vallen en wilde er niet meer van eten (zo proper is de vloer van onze auto immers niet!). Eva vond eten in de auto niet heel gemakkelijk en Matthias had meer zin in de gekookte eitjes die ik bij me had. Hij kreeg er later twee terwijl zijn zussen dansten.

Vlak voor het begin van de les kwamen we in de dansschool aan. De meisjes gingen zich omkleden (Elena bleek haar maillot verloren te hebben en Eva had haar dansattributen op school vergeten).

Roger en Matthias installeerden zich aan een vrije tafel, ik ging afwisselend kijken naar de twee zalen waar de meisjes hun dansles volgden, speelde een gezelschapsspel met Matthias, we aten alle drie gekookte eitjes.... en ineens was de les afgelopen.

Tegen 14 uur waren we terug "thuis". En daar besefte ik dat haast en spoed soms voordelen bieden: er stond ons nog een lange middag te wachten.

We hebben soep klaargemaakt en gegeten én veel gespeeld. Elena wilde even naar Anna maar kon door omstandigheden niet bij haar buurmeisje blijven spelen; we lazen (voor), vertelden en speelden weer (en dochterlief, die klaar was met haar lesvoorbereidingen, deed mee). Ze toonde me ook een mooie jurk die ze zelf had genaaid, liet ze me passen en beloofde me ook voor mij zulke jurk te maken. De kindjes aten een vieruurtje, af en toe was het wel even ruzie maar het werd alles bij elkaar een heel gezellige middag.

Eigen foto's

Weer viel me op hoe goed Eva (4 jaar op 3 december) al telt... en zelfs "rekent" zonder te beseffen dat ze rekent.

Maar wat haar vader ons vertelde na het avondmaal, terwijl wij nog wat keuvelden en de kindjes even tv keken, is nog meer bijzonder (en grappig):

Tot een poosje geleden "maakte" Eva geregeld "boodschappenlijstjes". Uiteraard kan ze nog niet schrijven maar ze "krabbelde" maar wat.
Op een dag was ze weer heel druk bezig met zo'n boodschappenlijstje en ze zei er telkens bij wat ze "opschreef": 'Appelen (krabbel), peren (krabbel), broccoli (krabbel), fruitsap (krabbel), aardbeien... o nee, ik weet niet hoe je dat schrijft!' 😁

Thuis nog even met Nany gebeld, want ik vrees dat ik daar morgen weer geen tijd voor zal vinden: er werd me deze ochtend een nieuwe, lange vertaling voor heel binnenkort aangekondigd.