Rommel!

Ons poortgebouw werd nog steeds niet onder handen genomen! Het probleem is dat ik daarvoor de hulp van Roger nodig heb. Om te beginnen parkeren we daar de auto. En vermits ik geen rijbewijs heb, moet Roger die buiten rijden.
Daarbij komt dat de meeste rommel van Roger is en dat ik ofwel niet weet waar hij die naartoe wil brengen ofwel de spullen niet zelf kan verplaatsen wegens te zwaar voor mij. Jawel hoor, ik klaag en zaag genoeg over het opruimen en schoonmaken van dat poorthuis!

Terwijl ik deze middag weer klaagde vlak voor we boodschappen zouden doen, dacht ik bij mezelf dat ik wel weer heel onaangenaam moest overkomen.

En dan... open ik de koffer van de auto om er een koeltas in te leggen, doe ik een stap achteruit zodat ik de achterklep niet tegen mijn gezicht zou krijgen, struikel ik over de Hollandse tent (die dus nog steeds niet is opgeruimd sinds Roger die had opgebroken bij dochterlief - en die tent is veel te zwaar voor mij), verlies ik mijn evenwicht en val ik achterover, half over de tent heen, om ernaast terecht te komen, eerst op mijn staartbeen en daarna op mijn rug. Ik had eerst geprobeerd mijn val af te remmen met mijn linkerelleboog en hand, daarna met mijn rechterelleboog, maar  tevergeefs.

'Wat krijg jij wel?', vroeg Roger die net op dat moment ook naar de auto kwam. En weer begon ik af te geven op zijn rommel (en weer zal hij dat alles behalve leuk hebben gevonden).

Terwijl we naar de winkel reden (en ik pijn begon te voelen in mijn rug, armen en benen) bedacht ik dat het nog een geluk is dat ik niet aan de andere kant van de tent ben terechtgekomen of ik was op een oude petroleumkachel of op een transpalet van Roger beland en dat had nog meer pijn gedaan!

'Morgen nemen we dat poortgebouw echt onder handen', besloot ik een beetje boos toen we aankwamen bij de winkel.
'Ja ja', antwoordde Roger.

We hebben vandaag het jongste nummer van Oostland en van de Limburgse monografieën gevonden in de brievenbus. Jan Gerits blijkbaar ook, want ik kreeg een heel lieve mail van hem waarin hij me bedankte en feliciteerde voor de opmaak enzovoort van de monografie. Dat deed echt deugd!