Mislukt kooksel?

Sinds we die nieuwe koelkast hebben, vind ik eten klaarmaken een veel grotere uitdaging dan vroeger.
Vroeger had ik immers meestal veel groenten, vlees en vis in voorraad in de diepvriezer maar daar heb ik nu niet meer de plaats voor.

Diepvriesgroenten (die even gezond blijken te zijn als verse groenten en zelfs gezonder dan "verse" groenten die dagen in de winkel en daarna in de koelkast wachten om bereid te worden) zijn niet altijd even lekker als verse, knapperige groenten maar in sommige recepten proef je het verschil niet of amper, vind ik.

Ik heb echter geen plaats meer voor veel groenten (noch voor veel vlees of vis) in onze diepvriezer en soms, zoals vandaag bijvoorbeeld, vind ik het een beetje moeilijk om iets lekkers te verzinnen met het relatief - echt héél relatief, daar ben ik me goed van bewust! - weinige dat we in huis hebben.

Deze avond, na nog eens een wandeling in Borgloon (dat wordt ook eentonig, hoor ik jullie denken, maar het heeft vrij lang geregend en daarna was Roger zoveel interessants over politiek online aan het lezen dat hij geen zin leek te hebben om even te bewegen - ook niet als ik hem even aanporde -  en toen hij er eindelijk aan dacht dat hij nog maar weinig had bewogen vandaag, was het voor mij bijna tijd om te koken, waardoor we eigenlijk maar weinig tijd hadden) werd ik weer met dat probleem geconfronteerd.

In de koelkast lag nog één courgette en één rode paprika, in de diepvriezer een beetje lamsvlees, kabeljauw, een heel pak soepgroenten en soepballetjes. Lamsvlees hadden we echter gisteren al gegeten en vis stond eergisteren op het menu.

Na wat nadenken over wat ik kon doen met wat ik in huis had, herinnerde ik me een recept waar mijn vriendin Denise onlangs had over gesproken.

Na (weer) een rijke groentesoep met balletjes en een half blik kikkererwten bakte ik in olijfolie een ui, twee lookteentjes, die courgette en die paprika, voegde ik daar de rest van de kikkererwten, veel rozemarijn, peper en zout aan toe, brak ik later bovenop het bijna klare gerecht drie eieren (één voor mij en twee voor Roger), zette er een deksel op, in de hoop dat er bovenop mijn ineengeflanst gerecht een mooi "spiegelei"-landschap zou ontstaan.

Helaas, het wit en het geel van ei liepen door elkaar waardoor je meer het effect kreeg van een omelet gemengd met groenten (wat ik persoonlijk heel lekker vind).

Maar Roger vindt dat niet lekker (zegt hij).  Hij merkte meteen dat de eieren niet waren zoals wanneer hij ze klaarmaakt, ik zei hem: 'Volgende keer dat ik iets dergelijks klaarmaak, vraag ik jou om de eieren te bakken'. Waarop hij antwoordde: 'Dan bak ik ze apart'. Wat ikzelf weer niet zo'n goed idee vond...

Na dat korte gekibbel begonnen we te eten... en, hoewel het gerecht er niet zo mooi uitzag als bedoeld, het bleek heel lekker en dat gaf Roger ook toe die er opvallend veel van at!