We lieten vandaag eindelijk nog eens onze schouw vegen door onze "verwarming en sanitair installateur". Ondertussen keek ik naar een documentaire (maar ik vind die niet meteen terug en kan er dus geen link naar serveren) over de ervaringen van mensen tijdens een (kunstmatige of niet) coma. Vooral mensen die in een kunstmatige coma lagen vertelden vreselijke verhalen over alles horen, willen duidelijk maken dat ze nog "aanwezig" zijn maar niet kunnen bewegen (door toediening van curare? Ik stel de vraag omdat ik zelf lang geleden tijdens een operatie wakker ben geworden en de curare verhinderde dat ik, op welke manier dan ook, duidelijk kon maken dat ik alles voelde). Zeggen dat die mensen die "marteling" weken hebben moeten ondergaan!
Daarna heb ik wat opgeruimd en schoongemaakt (al moet ik benadrukken dat onze installateur de plek telkens opvallend proper achterlaat), een wasmachine aan het werk gezet en gezorgd voor ons avondeten.
Vlak voor we aan tafel gingen, kreeg ik een telefoontje van vriendin Liliane (met verjaardagswensen). We hebben vrij lang gepraat, over de verkiezingen in Nederland natuurlijk maar ook over de uitvaart van Jeannine, over vroeger, over de aanpak door de overheid van de covid-crisis, waar we allebei hetzelfde oordeel over hebben... met dit verschil echter dat ik, in tegenstelling tot haar, de lockdown als rustgevend heb ervaren (zij is dan ook veel socialer dan ik). 'Kom toch nog eens af!' herhaalde Liliane. Heel graag maar de volgende dagen worden nog iets te druk daarvoor (na die fameuze lockdown had ik mezelf immers beloofd mijn leven niet meer zo druk te laten worden als het daarvoor was geworden).
Maar... de vraag is natuurlijk of ik zal kunnen weerstaan aan de lekkere taarten en ander gebak van Liliane? 😉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten