Ik heb vandaag nog eens mijn Antwerpse vriendin Greet vrij lang aan telefoon gehad. Ze vertelde me familienieuwtjes, haalde herinneringen op aan vroeger, toen wij nog in Antwerpen woonden, herhaalde enkele keren hoezeer ze terugverlangde naar die tijd, en vertelde ook dat zij en haar echtgenoot nu praktisch nooit meer op stap gaan 's avonds. Ze wordt volgende maand immers 71 jaar en haar man is er al 76!
Greet praatte dus vrij lang en ik voelde goed hoe "onleuk" zij dat "oud worden" vindt. Dat is iets dat ik bij vrij veel mensen van onze leeftijd opmerk (niet bij iedereen: Maj bijvoorbeeld vertelt in het interview - verschenen na haar columns in "De Standaard" - waarom zij wel kan genieten van het oud worden, hoewel het leven haar zeker niet gespaard heeft).
Toch deed het deugd nog eens te "keuvelen" met Greet! Ze vertelde ook dat haar broer onlangs van Antwerpen naar Sint-Truiden is verhuisd ("zo ver!"). Af en toe gaat ze hem nog bezoeken... misschien kunnen we dat eens combineren met een ontmoeting?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten